[เถรี]

คราวนี้ในเรื่องของฤกษ์ผานาทีวันเวลายังไม่พอ ยังมีความเชื่อในเกณฑ์ธาราธิคุณ ก็คือนาคให้น้ำ ว่าแต่ละปีมีพญานาคให้น้ำกี่ตัว ? แล้วก็มีหลักคิดง่าย ๆ ว่านาคให้น้ำมากเท่าไร น้ำก็น้อยเท่านั้น ซึ่งหลักคิดนี้เป็นหลักคิดที่เฮงซวยมาก..! เพราะว่าเอาอารมณ์ปุถุชนของพวกเราเข้าไปปนกับในส่วนของโลกทิพย์ ก็คือไปคิดว่านาคให้น้ำหลายตัวก็จะทะเลาะกัน เกี่ยงกัน เหมือนมนุษย์ทั่วไป ก็เลยให้บ้างไม่ให้บ้าง ทำให้ฝนแล้ง ถ้าหากว่านาคให้น้ำตัวเดียว ทำตามหน้าที่เต็มที่ บางทีก็น้ำท่วม..! เห็นชัด ๆ ว่าในเรื่องของโหราศาสตร์สายอินเดีย เอากิเลสคนเข้าไปรวมกับเรื่องของโลกทิพย์เต็ม ๆ..!

ใครศึกษาเรื่องราวของเทพเจ้าฮินดูจะเห็นว่ากิเลสมากกว่าคนทั่วไปอีก อย่างเช่นว่าพระอินทร์ไปเป็นชู้กับนางกาลอัคคี ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ฤๅษีโคดมชุบขึ้นมาเป็นเนื้อคู่ เราจะเห็นว่าพระฤๅษีเป็นบุคคลที่ทรงศีลทรงธรรม แต่ฤๅษีอินเดีย พอถึงเวลาปฏิบัติธรรมจนเกิดตบะ มีฤทธิ์มีเดช ก็ชุบหญิงสาวขึ้นมาจากกองไฟ แล้วก็สึกไปมีเมีย เจริญ..!

ปรากฏว่าพระอินทร์มาเป็นชู้ เกิดลูกมาก็ตัวเขียว ๆ พระอาทิตย์มาเป็นชู้ด้วย เกิดลูกมาตัวสีแดง..! ส่วนลูกของพระฤๅษีเองเป็นผู้หญิง ก็คือนางสวาหะ ไม่ว่าจะจีนหรืออินเดียก็ถือลูกผู้ชายเป็นใหญ่เหมือนกัน ฤๅษีก็เลยให้ลูกชายตัวเขียวขี่คอ อุ้มลูกชายตัวแดงไปด้วย แล้วก็จูงลูกสาวตัวเอง นางสวาหะก็บ่นกระปอดกระแปดว่า "ทีลูกคนอื่นทั้งให้ขี่คอทั้งอุ้ม ทีลูกตัวเองกลับให้เดิน" พระฤๅษีได้ยินก็แปลกใจ ถามว่า "เกิดอะไรขึ้น ?" ลูกสาวก็ฟ้องฉอด ๆ ไปเลยว่า "ถึงเวลาพ่อไม่อยู่ ก็มีไอ้ตัวเขียว ๆ แดง ๆ มาเป็นชู้กับแม่ แล้วก็เกิดน้องสองคนขึ้นมา..!" เด็กคนนี้รู้มากเกินไป..!

พระฤๅษีกำลังจูงลูกจะไปอาบน้ำ จึงอธิษฐานว่า ถ้าหากว่าลูกคนไหนเป็นลูกตัวเอง โยนลงน้ำแล้วให้ว่ายกลับมาได้ ถ้าเป็นลูกคนอื่น ขอให้กลายเป็นลิง วิ่งเข้าป่าไป ว่าแล้วก็จับลูกทั้ง ๓ คนโยนลงน้ำ ปรากฏว่าลูกชายสองคนกลายเป็นลิง ส่วนลูกสาวว่ายน้ำกลับมา คราวนี้ลูกเทวดา จะปล่อยให้ตกระกำลำบากก็ไม่ได้ พระอินทร์ก็เลยให้พระวิษณุกรรมไปเนรมิตเมืองขีดขินให้ แล้วก็ยกลูกชายขึ้นไปครองเมือง ก็คือพญาพาลี ส่วนลูกพระอาทิตย์ที่เป็นน้องชายนั้นก็คือพญาสุครีพ ให้อยู่ช่วยครองเมืองด้วยกัน

ที่เล่ามาตรงนี้พวกเราจะเห็นว่า ในเรื่องของเทพเจ้าของฮินดูนั้น ถ้าศึกษาแล้วจะเห็นว่ากิเลสท่วมหัวมากกว่าคนเราตั้งเยอะ..! แล้วคนฮินดูก็มักจะมีเทพเจ้าเอาไว้สำหรับประจบประแจงร้องขอเท่านั้น ทำอะไรถ้าเป็นที่พอใจของเทพเจ้า ก็จะได้รับพรอย่างนั้นอย่างนี้ บางทีพรที่ให้ก็พาให้พังบรรลัยไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไรแล้ว เพราะว่าให้ส่งเดช ในเมื่อให้ส่งเดช เกิดโทษขึ้นมาก็ต้องหาคนไปแก้ไข ลำบากลำบนมาไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไรก็ไม่เคยเข็ด..!