[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง กระผม/อาตมภาพก็นำผู้บวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติ รุ่นที่ ๓/๒๕๖๖ ปฏิบัติธรรมช่วงเช้ามืด ต่อด้วยการทำวัตรเช้า หลังจากนั้นก็ให้พระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุนออกบิณฑบาต เนื่องจากว่าแผลผ่าตัดที่เท้าของกระผม/อาตมภาพนั้นยังไม่หายดี ไม่สามารถที่จะเดินบิณฑบาตได้ตามปกติ แม้ว่าวันนี้จะมีงาน "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าไทย นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" ก็ตาม จึงต้องปล่อยให้พระภิกษุสามเณรท่านทำหน้าที่กันเหมือนกับว่าตนเองไม่ได้อยู่วัด

หลังจากที่ฉันเช้าแล้ว น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ได้นำกระผม/อาตมภาพวิ่งตรงไปยังวัดห้วยสะพาน หมู่ที่ ๒ ตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อนำพระสมเด็จคำข้าวพิมพ์ปรกโพธิ์เล็ก จำนวน ๒,๐๐๐ องค์ ไปส่งให้หลวงพ่อพระครูกิตติพัฒน์ (พระครูโสภณกาญจนพัฒน์) เจ้าอาวาสวัดห้วยสะพาน เจ้าคณะตำบลตำบลหนองโรง ตามที่ท่านได้สั่งเอาไว้

หลวงพ่อพระครูกิตติพัฒน์ท่านบ่นว่า "ญาติโยมขอบูชากันมากเหลือเกินทั้ง ๆ ที่พระยังมาไม่ถึงมือผมเลย ถ้าหากว่าหลวงพ่อเล็กไม่ไปประกาศบอก ผมก็จะได้เก็บเอาไว้เงียบ ๆ แต่ในเมื่อทุกคนรู้แล้ว ก็ดูท่าว่าจะเก็บต่อไปไม่ไหว"

กระผม/อาตมภาพจึงได้เรียนถวายท่านไปว่า "ทางวัดไม่มีของเหลือแล้ว แม้ว่าจะขึ้นราคาไปหนึ่งเท่าตัว แต่ปรากฏว่าญาติโยมก็สู้ราคากันเหลือเกิน โดยเฉพาะในท้องตลาดนั้น ขึ้นราคาไปมากกว่าทางวัดเสียอีก" ท่านเองท่านก็บอกว่า "อยากจะเก็บเอาไว้รอภาวะสงครามเกิดก่อน แต่ดูท่าว่าจะเก็บไม่ไหว"

อีกส่วนหนึ่งที่เห็นของวัดห้วยสะพานก็คือ วันนี้เป็นงานทำบุญอัฐิ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ญาติโยมที่ล่วงลับไปแล้ว ปรากฏว่ามีคนมาทำบุญเป็นพันคนเหมือนกัน ต้องบอกว่าสิ่งที่กระผม/อาตมภาพเคยรณรงค์ ก็คือ "ทำอย่างไรให้การจัดงานทำบุญนั้น ให้มีญาติโยมมากกว่าพระ" แล้วก็ได้รับการถกเถียงคัดค้านขึ้นมาจากบรรดาพระสังฆาธิการว่า ถ้าทุกคนมีบารมีเหมือนหลวงพ่อเล็กก็ทำได้ แต่กระผม/อาตมภาพเห็นว่าทุกคนสามารถที่จะทำได้

เนื่องเพราะว่าถ้าพระภิกษุสามเณรของเรา เป็นพระภิกษุสามเณรตามแบบที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมตตาสั่งสอนเอาไว้ ก็ไม่มีญาติโยมที่ไหนอยากจะเดินทางไปทำบุญไกลจากบ้านตัวเองหรอก ในเมื่อมาเห็นทางวัดห้วยสะพานจัดงานทำบุญแล้วมีโยมมาเป็นพันคน ทั้ง ๆ ที่มีพระภิกษุสามเณรไม่ถึง ๒๐ รูปดี ก็รู้สึกว่านี่เป็นอีกวัดหนึ่งที่ถือว่าเป็นวัดที่มีญาติโยมศรัทธาอยู่เป็นจำนวนมาก สามารถเป็นที่พึ่งแก่ญาติโยมในบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี