[เถรี]

ในส่วนของญาติโยมทั้งหลายซึ่งมาถวายสังฆทานและถามปัญหาธรรมที่ บ้านเลขที่ ๗๗/๒ ซอยโบฟอร์ต ๑ หมู่บ้านกุลพันธ์วิลล์ โครงการ ๙ นั้น มีอยู่บางส่วนถามว่า "เมื่อไรหลวงพ่อจะขึ้นมาอีก ?"

กระผม/อาตมภาพก็ไม่สามารถที่จะให้คำมั่นสัญญาใด ๆ ได้ เพราะว่าหน้าที่การงานต่าง ๆ นั้น ก็มากเสียจนกระทั่งแทบจะปลีกตัวไม่ได้ โดยที่ไม่ได้เดินทางไปสงเคราะห์ญาติโยมทางจันทบุรี ตลอดจนกระทั่งภาคใต้ ก็คือจังหวัดยะลา ปัตตานี นราธิวาส ตลอดจนฝั่งทะเลอันดามันอย่างจังหวัดภูเก็ตมาหลายปีแล้ว

ทางด้านเชียงใหม่นี้ยังดีว่าเวลามีงานที่เกี่ยวเนื่องกัน ก็ยังพอที่จะหลบหลีก หรือว่าหลีกหนีจากงานประจำมาได้สักวันหรือว่าสองวัน จึงทำให้ส่วนของการที่ญาติโยมต้องการรู้ว่าจะมาได้อีกเมื่อไรนั้น เป็นเรื่องที่กระผม/อาตมภาพไม่สามารถที่จะบอกได้เลย

อีกส่วนหนึ่งก็คือญาติโยมทั้งหลาย เวลาทำบุญก็ไม่ได้พินิจพิจารณา ว่ากระผม/อาตมภาพเองนั้นจะขนเอาสิ่งต่าง ๆ กลับไปได้อย่างไร ? เพราะว่าใครอยากจะถวายอะไรก็ขนมาถวาย โดยเฉพาะสิ่งของที่แตกหักเสียหายได้ง่าย แม้ว่าจะเป็นของดีของงามขนาดไหนก็ตาม ท่านควรที่จะคิดถึงด้วยว่า เมื่อรับแล้ว กระผม/อาตมภาพจะจัดการอย่างไรในการที่จะนำกลับไปให้ถึงวัด เพราะว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้นั้นจะห้ามไม่ให้ท่านถวายเลยก็ไม่ได้ แต่ว่าถ้าท่านทั้งหลายถวายโดยที่ใช้ปัญญาสักนิดหนึ่ง ก็จะรู้ว่าควรที่จะต้องทำอย่างไร

โดยเฉพาะหลายท่าน ถวายปัจจัยเป็นเงินเหรียญมาเป็นจำนวนมาก ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ต้องหอบต้องหิ้วกลับไปให้ได้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง มีญาติโยมคนหนึ่งถวายเงินเหรียญมา ๗,๐๐๐ กว่าบาท กระผม/อาตมภาพถามว่า "ช่วยเปลี่ยนเป็นธนบัตรมาได้หรือไม่ ?" ท่านก็ยังยืนยันว่า "ไม่ได้..เพราะว่าสวดพระคาถาเงินล้านด้วยเหรียญเงินเหล่านี้" กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วก็ได้แต่ถอนใจ "ถ้าหากว่าลูกศิษย์ของกูยังฉลาดขนาดนี้ กูก็คงต้องเหนื่อยอีกนาน..!"