[เถรี]

เมื่อประดับเพชรเม็ดนี้ลงบนยอดมงกุฎ ทุกอย่างก็สมบูรณ์บริบูรณ์ สามารถพัฒนาบุคคลตั้งแต่ปุถุชนผู้หนาด้วยกิเลส ขึ้นมาเป็นกัลยาณชนผู้ทรงศีล ขึ้นมาเป็นอริยชนผู้ละกิเลสตามลำดับ ๆ ไป จนกระทั่งท้ายสุด ปล่อยวางทุกอย่างได้ ไม่ยึดเกาะ ก็หลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน

ก็แปลว่าเราต้องเอาความรู้ของคนรุ่นเก่าหลายพันปี มาพัฒนาตัวเราเองที่หลงระเริงอยู่ในโลก จนกระทั่งทำให้ไม่มีกำลังพอที่จะต่อต้านกิเลส เนื่องเพราะว่ากระแสโลกท่วมทับเราจนเกินกว่าที่จะสู้ได้ เราก็ไหลตามไป ทำให้หลายคนมีหนี้สินล้นพ้นตัว เพราะว่าทุกอย่างที่เขาทำออกมานั้น ผ่านการครุ่นคิดทางจิตวิทยามาแล้ว ว่าทำอย่างไรจะขายให้กับเราได้ ? กระตุ้นความต้องการเทียมของเราให้ปรากฏขึ้น

อย่างเช่นว่าครีมชนิดนี้ทาแล้วผิวจะสวย ผิวจะขาว หนุ่ม ๆ สาว ๆ ที่สมรรถนะร่างกายยังดีอยู่ไม่จำเป็นต้องใช้เลย เพราะร่างกายเราสร้างให้ทุกอย่างอยู่แล้ว แต่เขาสร้างความต้องการเทียมขึ้นมาจากหลักจิตวิทยา นำเอาพรีเซ็นเตอร์หนุ่ม ๆ สาว ๆ สวย ๆ หล่อ ๆ มาใช้ของสิ่งนั้น ทำให้เราอยากได้ อยากมี อยากเป็นแบบเขาบ้าง โดยที่ไม่ได้ดูว่าตัวเราเองต่างจากพรีเซ็นเตอร์ตรงไหน..!? เราทั้งหลายก็เลยไหลตามกระแสไป เพราะว่าขาดสติ สมาธิ และปัญญา กอบโกยเอาความต้องการเทียมเข้ามาจนเต็มบ้านไปหมด..!

ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่เราอาศัยอยู่ก็คือปัจจัย ๔ มีอาหารที่เรากินอยู่สามมื้อ เครื่องนุ่งห่ม ซึ่งแต่ละคนโดยเฉพาะสุภาพสตรี ถ้าจะใช้ของที่มีอยู่ คาดว่าอีก ๑๐ ปีก็ใช้ไม่หมด...! ที่อยู่อาศัย เรือนชานบ้านช่อง ถ้ามีแล้วใช้ไปหลายสิบปี หรือตลอดชีวิต และยารักษาโรค ความต้องการของเราหลัก ๆ ของเรามีอยู่เพียงแค่นี้

แต่ปัจจุบันนั้นความต้องการเทียมที่โดนกระตุ้น แล้วเราไม่มีกำลังไปต่อต้าน ทำให้เรารู้สึกว่าต้องมีรถยนต์ ต้องมีคอมพิวเตอร์ ต้องมีโทรศัพท์มือถือ ไม่อย่างนั้นแล้วจะอยู่ไม่ได้ กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่าอยู่ได้ แล้วก็ไม่ตายอย่างแน่นอน เพราะว่าบางทีตนเองก็ลืมโทรศัพท์ไปเป็นอาทิตย์ ยกเว้นระยะหลังที่ต้องบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ถึงได้ใช้อยู่ทุกวัน