[เถรี]

กระผม/อาตมภาพนั่งอ่านหนังสือหมดเล่มโดยไม่รู้ตัว ทั้ง ๆ ที่งานนี้เตรียมมาแค่ ๒ เล่ม แล้วด้วยความเคยชินก็คือจะอ่านหนังสือประมาณวันละเล่ม เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเป็นคนที่อ่านหนังสือเร็วมาก ถ้าหากว่าตามความเร็วปกติ วันหนึ่งก็จะอ่านได้ประมาณ ๔ - ๕ เล่ม..! ปัจจุบันนี้ที่ต้องกำหนดเอาไว้วันละ ๑ เล่ม ก็เพื่อที่จะจำกัดงบประมาณในการซื้อหาหนังสือไม่ให้สูงจนเกินไปนัก แต่ปรากฏว่างานนี้เตรียมหนังสือมาแค่ ๒ เล่มเพื่อที่จะไม่ให้หนักกระเป๋ามากจนเกินไป ยังไม่ทันที่จะครึ่งวัน ก็หมดไปแล้ว ๑ เล่ม จึงได้แต่นั่งภาวนาแทน

จนกระทั่งเวลาประมาณ ๑๒.๐๕ น. ของทางประเทศอินเดีย ถ้าเป็นบ้านเราก็คือเวลา ๑๓.๓๕ น. เครื่องบินของสายการบินแอร์อินเดียก็ลงมายังสนามบินนานาชาติอินทิราคานธี พวกเราเมื่อลงจากเครื่องมาแล้ว ต้องเดินไปตามทางที่ไกลมากเพื่อที่จะเข้าด่านตรวจคนเข้าเมือง

แต่เป็นเรื่องแปลกที่ว่า เมื่อกระผม/อาตมภาพไปยังด่านตรวจคนเข้าเมืองแล้ว ปรากฏว่าวัคซีนพาสปอร์ตก็ไม่ต้องใช้ วีซ่าก็ไม่ต้องใช้ เจ้าหน้าที่รับไปแต่พาสปอร์ตอย่างเดียว แล้วประทับตราลงเวลาให้ แม้กระทั่งการพิมพ์ลายนิ้วมือเพื่อเป็นการยืนยันตัวตนก็ไม่ต้อง การยืนจ้องกล้องก็ไม่ต้อง หน้ากากอนามัยก็ไม่ได้สั่งให้ถอด จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพต้องถอดเอง ทำให้เดินผ่านด่านไปแบบงง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นวะ ?

เมื่อมาถึงสายพานหมายเลข ๑๒ ที่เครื่องของเราจะส่งกระเป๋าลงที่นี่ ปรากฏว่าเจอแต่บรรดาท่านทั้งหลายจากตะวันออกกลางจำนวนมากมายมหาศาล ขณะที่กำลังยืนงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเสียงคุณเอ (ฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการบริษัทเอ็น ซี ทัวร์ ซึ่งทำหน้าที่หัวหน้าคณะในครั้งนี้ทักทาย แต่เนื่องจากว่าคุณเอนั้นตัดสินใจช้า ทำให้ไม่สามารถที่จะซื้อตั๋วเครื่องบินในเที่ยวเดียวกันได้ จึงต้องมาเที่ยวก่อนหน้านี้ แล้วมาดักรอที่สายพานแห่งนี้อยู่แล้ว