[เถรี]

แล้วพวกเราก็ต้องรอเอเย่นต์ด้านนี้ ซึ่งหารถมาให้แก่พวกเราจำนวน ๓ คันด้วยกัน เป็นรถตู้ของแดวูรุ่นทราเวลเลอร์ ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกดีใจมาก เพราะว่ารถตู้มีถึง ๓ คัน ก็ไม่ต้องเบียดเสียดยัดเยียดกัน เฉลี่ยกันนั่งแค่คันละ ๗ คนเท่านั้น แล้วก็วิ่งไปยังร้านอาหาร แต่ขอโทษเถอะ..ร้านอาหารทำไมถึงได้อยู่ไกลสุดหล้าฟ้าเขียวขนาดนั้นก็ไม่รู้ !? พวกเราเดินทางไปถึงร้านอาหารเวลาบ่ายโมงครึ่งของทางด้านอินเดีย ก็แปลว่าเป็นเวลาบ่าย ๓ โมงของเมืองไทย ทุกคนเพิ่งจะได้กินอาหารมื้อกลางวันกันตอนนี้เอง..!

ขณะที่กำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น กระผม/อาตมภาพได้ปรารภถึงเรื่องของสถานที่นี้ว่า แม้ว่าจะมีคลื่นโทรศัพท์ แต่ทุกอย่างถูกบล็อกหมด เมื่อถามทางด้านไกด์ที่ดูแลอยู่ เขาก็ไปตามบุคคลมา ๓ คน เพื่อที่จะดำเนินการให้โทรศัพท์ของพวกเราใช้การได้ ดูท่าว่าจะเป็นมืออาชีพอีกด้วย เนื่องเพราะว่ากรอกข้อมูลคล่องแคล่วมาก เพียงแต่ว่าเว้นที่ให้เรากรอกชื่อ ที่อยู่ และชื่อพ่อของตนเอง หลังจากนั้นก็มีการถ่ายรูป ซึ่งเขาก็ได้เตรียมผ้าขาวเป็นฉากหลังมาให้ด้วย เมื่อทำการลงทะเบียนแล้ว กระผม/อาตมภาพเองไม่สามารถใช้งานได้ ทางเจ้าหน้าที่เขาบอกว่าต้องรอประมาณ ๒๐ นาที แล้วก็หันไปทำให้คนอื่นต่อไป

แต่คราวนี้ถ้าหากว่าพวกเราช้าก็จะแย่ไปเลยทีเดียว เนื่องเพราะว่าทางด้านคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม อยากให้พวกเราไปชมสวนโมกุลนิสาทและสวนโมกุลชาลิมาร์ ซึ่งเป็นสวนของเจ้าผู้ครองนคร ตั้งแต่สมัยพระราชบิดาของพระเจ้าชาห์ จาฮาน ผู้สร้างทัชมาฮาล ปรากฏว่าพ่อเจ้าประคุณทั้ง ๓ คนกระโดดขึ้นรถตู้ไปทำการลงทะเบียนซิมให้กับพวกเราด้วย แต่ว่ากระผม/อาตมภาพ ไม่ว่าจะรีสตาร์ทเครื่องกี่รอบ ก็ไม่สามารถที่จะใช้งานได้..!

เมื่อไปถึงสวนโมกุลนิสาท เดินเข้าไปข้างใน ทุกคนก็ไม่เป็นอันชมสวน เพราะว่าประการแรกนั้น ฝนเพิ่งจะตกเฉอะแฉะไปหมด ประการที่สอง คนที่อยากจะใช้งานโทรศัพท์มือถือได้ ก็พยายามที่จะลงทะเบียน จนกระทั่งชมสวนทั่วแล้ว ก็วนออกมาชมสวนโมกุลชาลิมาร์ เข้าไปในสวนชาลิมาร์ แล้วก็ยังมีการลงทะเบียนโทรศัพท์กันไม่เลิก..!