[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ จากอากาศติดลบ ๘ องศาเซลเซียสมาเจออากาศ ๓๕ องศาเซลเซียสเมื่อคืนนี้ สุ้มเสียงของกระผม/อาตมภาพจึงออกอาการอย่างที่ท่านทั้งหลายได้ยินได้ฟังกันอยู่

สำหรับวันนี้ขอกล่าวถึงปฐมเหตุว่าทำไมจึง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป" กัน ? เหตุก็เพราะว่าตัวกระผม/อาตมภาพนั้นเป็น "เด็กเส้น" ได้รับการ "ต่อวีซ่า" มาระยะหนึ่งแล้ว และ "วีซ่าหมดอายุ" จึงคิดว่าครั้งนี้คงจะกลับไปตายยังถิ่นเก่าของตนเอง แต่ปรากฏว่าไม่สามารถที่จะตายได้ จึงไปตรงกับภาษิตของโบราณที่กล่าวว่า "กลับมาตายรัง"..!

สาเหตุที่เดินทางในครั้งนี้เกิดจากคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม หรือที่พวกเราเรียกกันติดปากว่า "พี่นวล" ผู้ก่อตั้งเอ็นซีทัวร์ บริษัทท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมานานเกิน ๓๐ ปีแล้ว ทางพี่นวลมาชวนว่า "หลวงพ่อเจ้าขา ดิฉันอยากจะเดินทางจากศรีนาการ์ ขึ้นไปทางคาร์กิล แล้วก็ลงไปเลห์โดยทางรถยนต์ ตั้งแต่ทำทัวร์มายังไม่เคยเดินทางเลียบเทือกเขาหิมาลัยในลักษณะนี้เลย ถ้าหากว่าไม่ใช่นั่งเครื่องไปลงศรีนาการ์เลย ก็นั่งเครื่องไปลงที่เลห์เลย แล้วก็เที่ยวในเมืองบริเวณใกล้เคียง หลังจากนั้นก็นั่งเครื่องกลับ"

กระผม/อาตมภาพได้รับปากว่า "ถ้าหากว่ามีคนยินดีจ่ายค่าทัวร์ให้ฟรีก็จะไปด้วย" ท้ายที่สุดทางบริษัทเอ็นซีทัวร์ จึงอาสาเป็นผู้จ่ายค่าทัวร์ให้กับกระผม/อาตมภาพเอง เมื่อพวกเรารวบรวมคณะได้แล้ว จึงได้เดินทางไปในครั้งนี้

เหตุที่เป็นเช่นนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะคุณนวลจันทร์ได้ปรารภว่า "ถ้าหลวงพ่อจะไป ขอให้เร็วสักนิดหนึ่ง เพราะว่าพี่นวลอายุเกิน ๘๐ ปีแล้ว ถ้าอายุมากกว่านี้อาจจะไปไม่ไหว" ในเมื่อเห็นใจผู้เฒ่า ซึ่งรู้จักมักคุ้นและชอบอัธยาศัยกันมา จึงได้เดินทาง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป"

แต่ปรากฏว่าการเดินทางไปหาที่ตายนั้น ไม่สามารถที่จะตายได้ ทั้ง ๆ ที่วันซึ่งติดอยู่บนช่องเขา Gardung La Pass ที่ความสูง ๕,๖๐๐ เมตรนั้น โดยปกติทั่วไปคนจากพื้นล่างจะอยู่ได้ไม่เกิน ๓๐ นาที แต่พวกเราติดอยู่ข้างบนเกิน ๒ ชั่วโมง..! ใช้ออกซิเจนถังใหญ่หมดไปถังกว่า แล้วยังมีออกซิเจนกระป๋องส่วนตัวของแต่ละคนด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงต้องยอมรับว่า ครั้งนี้เขายังไม่ยอมให้ "วีซ่าหมดอายุ" มีการ "ขยายอายุวีซ่า" ออกไปอีกครั้งแล้ว..!