[เถรี]

ส่วนคนสุดท้ายในคณะเป็นน้องใหม่ มาครั้งแรกในชีวิต ก็คือน้องโจ (นางสาวธีร์วรา สุวรรณศักดิ์) ชื่อเหมือนผู้ชาย แต่ความจริงแล้วเป็นผู้หญิง คาดว่าโดนรับน้องใหม่ครั้งนี้ ถ้าไม่เข็ดไปจนวันตาย ก็อาจจะติดใจอยากจะไปอีก เพราะใครจะไปคิดว่าตลอด ๘ วัน จะต้องนั่งรถยนต์วันหนึ่ง ๕ - ๖ ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย วันไหนโชคดีก็โดนไป ๘ หรือว่า ๑๐ ชั่วโมง เขย่าจนกระทั่งแทบจะหลุดเป็นชิ้น ๆ..!

ดังนั้น..ในส่วนที่คณะไปด้วยกันในครั้งนี้ ส่วนที่ชัดเจนที่สุดก็คือได้เห็นว่า เรื่องวาระของกรรมนั้น ถ้าจำเป็นจะต้องรับ อย่างไรก็หลีกหนีไม่พ้น แล้วขณะเดียวกัน ความทุกข์ยากต่าง ๆ ถ้าเรามองเห็นเป็นธรรมดา ไม่แบกเอาไว้ ก็ไม่เครียด แต่ถ้าแบกเอาไว้ ความเครียดก็จะมีมาก

อย่างพี่นวล (คุณนวลจันทร์ เพียรธรรม) กลัวว่าพวกเราจะเกิดอุปสรรคอื่น ๆ ที่หนักกว่าหิมะถล่มปิดทาง หรือว่าในส่วนของการที่จะต้องเกิดอุปสรรค เดินทางแล้วผิดพลาดเป็นระยะเวลานาน ๆ ก็ต้องแบกความเครียดเอาไว้ตลอดเวลา เพราะถือว่าเป็นภาระของตัวเอง ลักษณะแบบนี้ต้องบอกว่าหาทุกข์ใส่ตัว ก็คือถ้าไม่คิดก็ไม่ทุกข์ แต่บังเอิญไปคิด ก็เลยทุกข์มากอยู่สักหน่อย

จึงคาดว่าการเดินทางในครั้งนี้ หลายต่อหลายคนอาจจะได้เห็น หรือว่าอาจจะได้พบกับสิ่งที่พัฒนาตนเองได้ ว่ากำลังใจของเราควรที่จะปรับปรุงในแง่ไหนบ้าง แล้วขณะเดียวกัน ควรที่จะทำอย่างไรจึงจะรักษากำลังใจให้ยาวนานได้ในด้านที่ดีต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)