องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้พระธรรมวินัยเป็นศาสดาของเรา ก็คือถ้าเราน้อมนำมาปฏิบัติ จะเกิดหลักยึดที่มั่นคงในใจ เป็นคุณของพระรัตนตรัยที่แท้จริง กราบพระพุทธรูป เราก็จะไม่ติดอยู่ที่ทองคำ กราบพระธรรม เราก็ไม่ติดอยู่ที่คัมภีร์ กราบพระสงฆ์ เราก็ไม่ได้ติดอยู่กับมนุษย์ธรรมดา หากแต่ว่าเรากราบในคุณพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง
ท่านทั้งหลายเหล่านี้ยังต้องเพียรพยายาม ใช้ สติ สมาธิ ปัญญา ของตนให้มากกว่านี้ โดยเฉพาะสมาธิภาวนา ถ้าหากว่าท่านยินดีอยู่แค่การทำบุญให้ทาน แปลว่ากำลังใจของท่านยังห่างจากความจริงที่ต้องการมากเหลือเกิน เนื่องเพราะว่าเหนือจากทานก็ยังมีศีล เหนือจากศีล ก็ยังมีการภาวนา เหนือจากการภาวนายังมีการใช้ปัญญา พิจารณาให้เห็นวิปัสสนาญาณอย่างแท้จริง
เมื่อเห็นอย่างชัดเจนแล้ว สภาพจิตยอมรับความเป็นจริงตามนั้น ปล่อยวางการยึดมั่นถือมั่นลงไปได้ เราจึงมีโอกาสที่จะหลุดพ้น ไม่เช่นนั้นแล้ว ทางเดินในวัฏสงสารของญาติโยมทั้งหลาย ยังคงยาวไกลเหลือเกิน เพราะว่าทำได้แต่เบื้องต้น คือทานเท่านั้น ในเบื้องกลาง ไม่ว่าจะเป็นสมาธิหรือว่าปัญญา ญาติโยมก็ได้แค่ผิว ๆ ก็คือในส่วนของสมาธิก็ทำบ้างฟุ้งซ่านบ้าง
ในส่วนของปัญญา แทนที่จะพินิจพิจารณาว่า ครูบาอาจารย์กับเรา ไม่ช้าต่างคนก็ต่างตาย ต่างคนก็ต่างไป ญาติโยมกลับยึดมั่นถือมั่นเหมือนกับครูบาอาจารย์ไม่มีวันตาย ถ้าเป็นอย่างนี้ สิ่งที่ท่านทั้งหลายทำมา ย่อมไม่เพียงพอที่จะใช้ในการตัดละกิเลสต่าง ๆ โอกาสที่ท่านทั้งหลายจะเข้าถึงความพ้นจากกองทุกข์ เข้าสู่พระนิพพานตามที่ได้ตั้งใจไว้ ก็ยังยาวนานและห่างไกลมา
จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลาย เมื่อรู้ตัวแล้ว ต้องเร่งรัดตนเองให้มากขึ้น ไม่ใช่ยินดีอยู่เพียงแค่นี้ ถ้ายินดีอยู่เพียงแค่นี้ แปลว่าเรายินดีที่จะเกิดอีก เมื่อยินดีที่จะเกิดอีก ก็แปลว่าเรายินดีที่จะทุกข์แบบนี้อีก ถ้าอย่างนั้นกระผม/อาตมภาพก็หมดปัญญาที่จะบอกกล่าวท่านทั้งหลายได้ เนื่องเพราะว่าบอกไปก็คงจะไม่เข้าหู บอกไปท่านทั้งหลายก็ไม่ได้ทำตาม หากแต่ว่ายินดีและพอใจอยู่แค่ปัจจุบันนี้เท่านั้น
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๓ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 24-05-2023 เมื่อ 02:31
|