[เถรี]

อย่างเช่น มีพรรคพวกเพื่อนฝูงบางท่านกลายเป็นหมอดู เนื่องเพราะว่าเมื่อฝึกซ้อมทิพจักขุญาณแล้ว ก็สามารถที่จะทำนายทายทักได้ถูกต้อง กระผม/อาตมภาพเองก็เคยพลาดไปในเส้นทางนั้นถึง ๓ ปี เมื่อถึงเวลาคนเขาชมว่า "รู้ได้ชัดเจนขนาดนั้นเลยหรือ ?" "ทำไมทิพจักขุญาณถึงแจ่มใสขนาดนี้ ?" "ทำไมแม่นเหมือนกับตาเห็นเลย ?" แล้วเราก็เกิดอาการพอง ตัวลอย ปลื้มอกปลื้มใจไปกับคำสรรเสริญเยินยอเหล่านั้น แต่ปรากฏว่าเรากลายเป็นทาสชาวบ้านไปแล้ว ถ้าเป็นภาษาของหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านก็ใช้คำว่า "กลายเป็นขี้ข้าชาวบ้าน"

เนื่องเพราะว่าถึงเวลาเราก็ไปทำนายทายทักให้กับเขาอีก หรือว่าไปช่วยแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ให้กับพวกเขาอีก แล้วตัวเราก็จะติดอยู่ในวงจรแค่นั้น ก็คือทำหน้าที่ ได้รับการชมเชย ปลื้มใจ อยากจะทำอีก โดยที่หมุนเวียนอยู่แค่นั้น ลืมการปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผลของตนเองไปเลย..!

ในช่วงนั้นถ้าหากว่าท่านตายลงไปในขณะที่กำลังใจทรงสมาธิภาวนาได้ เต็มที่ท่านก็ไปเกิดเป็นพรหม การเกิดเป็นพรหมนั้นอายุก็ยืนยาวมาก ทำให้ท่านทั้งหลายสูญเสียเวลาในการที่จะปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผลของตนเองไปโดยใช่เหตุ เรียกง่าย ๆ ว่าทำให้ตัวเองล่าช้า

แต่ว่าเรื่องพวกนี้ก็ตักเตือนกันไม่ได้ ต้องเป็นเรื่องที่ตัวเองรู้ตัว ได้สติ แล้วเห็นจริง ๆ ว่าเรื่องเหล่านั้นเป็นโทษ ทำให้เราเสียเวลาในการปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผล แล้วถอนตัวออกมา กระผม/อาตมภาพเองในช่วงนั้น แทบจะไม่ได้มีเวลากินเวลานอน เนื่องเพราะว่ามีคนมาขอให้ดูเรื่องโน้น เรื่องนี้ เรื่องนั้น เยอะมาก จนกระทั่งเห็นโทษแล้วจึงทิ้งไปเฉย ๆ

แม้กระทั่งลูกศิษย์สำคัญท่านหนึ่ง ก็คือหลวงพ่อเอของพวกท่านทั้งหลาย (พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม ป.ธ.๖) วัดปากน้ำภาษีเจริญ ซึ่งในช่วงที่ท่านยังเป็นฆราวาสอยู่ก็ใช้ปฏิปทาแบบนี้ ก็คือใช้ทิพจักขุญาณในการดูหมอ เพื่อที่จะอนุเคราะห์สงเคราะห์ผู้คน แล้วก็โดนรบกวน ไม่ได้กิน ไม่ได้นอน ไม่ได้มีเวลาพักผ่อน

จนกระทั่งอาการเจ็บไข้ได้ป่วยกำเริบแทบจะสิ้นชีวิต ต้องนำเอาพานดอกไม้ธูปเทียนมากราบกระผม/อาตมภาพ บอกว่า "ไม่ดื้อแล้วครับ พระอาจารย์บอกให้บวชตั้งนาน แต่ผมไม่ยอมบวช จนโดนชาวบ้านเขาใช้เกือบตายคางาน ตอนนี้ขออนุญาตบวชแล้วครับ" แล้วกระผม/อาตมภาพก็จัดบวชให้ ปัจจุบันนี้ท่านก็สามารถยืนเป็นหลักให้แก่ญาติโยมหมู่มากได้ เพียงแต่ว่าไม่ได้ดูให้คนทั่วไป ดูเฉพาะบุคคลที่สมควรที่จะสงเคราะห์เท่านั้น