[เถรี]

การดูหมอนั้นเป็นการซักซ้อมทิพจักขุญาณก็จริง แต่เมื่อซักซ้อมไปถึงระยะหนึ่งเราจะจับจุดได้ ว่าเราวางกำลังใจแบบไหนถึงจะทำนายได้ถูกต้อง ไม่เฝือ ไม่ผิดเพี้ยน เมื่อเรารู้ว่าวางกำลังใจถูกต้องเป็นอย่างไรก็ควรที่จะเลิกได้แล้ว ไม่เช่นนั้นก็จะกลายเป็นขี้ข้าชาวบ้านไป อย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านได้บอกกล่าวเอาไว้

เราจะไม่มีเวลาปฏิบัติเพื่อตนเองเลย เนื่องเพราะว่าบุคคลเมื่อตนเองไปได้รับการทำนายมาแล้ว ก็มักจะปลื้มใจ แล้วบอกต่อ ๆ กันไป ทำให้จากหนึ่งเป็นสาม จากสามเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย เพิ่มขึ้นไปทุกที ถึงระดับร้อยคนเมื่อไร แล้วผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมา แค่นี้เราก็ปางตายแล้ว ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่นเลย

แม้กระทั่งทุกวันนี้ บางคนที่ได้รับคำทำนายจากกระผม/อาตมภาพไป แล้วเที่ยวไปบอกต่อคนโน้นคนนี้ ก็ยังมีบุคคลโทรมา เพื่อที่จะสอบถามเรื่องราวต่าง ๆ ทางโทรศัพท์ จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพต้องทิ้งโทรศัพท์ เลิกรับโทรศัพท์มาหลายปีแล้ว เพราะว่าดึกดื่นเที่ยงคืน ต้องการพักผ่อนขนาดไหน ตัวคนเดือดร้อนขึ้นมา ก็ไม่คิดว่าพระต้องพักต้องผ่อน ในเมื่อเราไม่นอน พระท่านก็ต้องไม่นอนด้วย ว่าแล้วก็โทรศัพท์มาทันที

ดังนั้น..กระผม/อาตมภาพจึงเห็นว่า ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสามารถที่จะกระทำได้แล้ว ซักซ้อมจนเกิดความมั่นใจ รู้ว่าวางกำลังจุดไหนถึงจะพอเหมาะพอดี ก็ควรที่จะละ จะเลิก แล้วก็มาตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผลของตนเองจะดีกว่า

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๕ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)