[เถรี]

ดังนั้น..ในเรื่องของความเรียบง่ายนั้น จะว่าไปแล้ว เราต้องผ่านการฝึกฝนด้วยความอดทนอดกลั้นมาเป็นระยะเวลาพอสมควร จนกระทั่งเคยชินกับความยากลำบาก แล้วก็จะทำให้เห็นว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นไม่มีอะไรลำบาก เนื่องเพราะว่าเราพบกับสิ่งที่ลำบากกว่านั้นมาแล้ว จึงตรงกับคำโบราณที่ว่า "ลำบากก่อนแล้วสบายเมื่อปลายมือ" คำว่า "สบาย" นี้คือ สบายของผู้ที่เคยลำบากมาก่อน ไม่ใช่สบายของบุคคลทั่วไป บุคคลทั่วไปอาจจะเห็นว่านั่นคือสิ่งที่ลำบากชนิดเหลือที่จะทนก็เป็นได้..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าต้องการให้ประสบความสำเร็จ อาจจะต้องถึงขนาดเปลี่ยนหลักสูตรการศึกษาเลยทีเดียว เหมือนอย่างกับประเทศจีนที่เปลี่ยนหลักสูตรให้เด็ก ๆ รู้จักทำมาหากิน ทำไร่ไถนา ปลูกผักปลูกหญ้า อยู่ในลักษณะที่ว่า ถ้าไม่สามารถจะหางานในเมืองใหญ่ได้ เด็กทั้งหลายเหล่านั้นก็สามารถเอาตัวรอดได้ เพราะว่ารู้จักทำไร่ทำนาเหมือนกับบรรพบุรุษของตน

โดยเฉพาะบรรดาพ่อแม่นั้น มักจะไม่สามารถที่จะทนได้ถ้าเห็นลูกลำบาก แล้วก็ทำการอนุเคราะห์สงเคราะห์ในทุกด้าน ซึ่งภาษาอังกฤษเรียกกันว่า "สปอยล์" จนกระทั่งทำให้เด็กนั้นไม่เคยพบกับความลำบากเลย

เมื่อเกิดเหตุอะไรขึ้น จึงไม่สามารถที่จะรับมือได้ ทำให้เด็กทั้งหลายเหล่านั้น กลายเป็นบุคคลที่น่าสงสาร ตกอยู่ในภาวะของ"พ่อแม่รังแกฉัน" ก็คือด้วยความที่พ่อแม่รัก ทำให้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้อย่างเต็มที่ จนกระทั่งทำอะไรไม่เป็น ถ้าไม่ใช่มีมรดกตกทอดมาจำนวนมหาศาลจริง ๆ ถึงเวลาทำอะไรไม่เป็น ใช้แต่สมบัติเก่าจนหมดตัว ก็อาจจะเหมือนกับงิ้วจีนเรื่องพ่อแม่รังแกฉัน ก็คือกลายเป็นขอทานไป เพราะว่าทำอะไรไม่เป็นนั่นเอง

หลังจากที่ได้รับการอบรมตั้งแต่เช้ายันเย็นแล้ว ก็ยังมีการทำแบบประเมินเพื่อรับวุฒิบัตรผ่านการอบรมครั้งนี้ด้วย กระผม/อาตมภาพเองนั้น ถ้าหากว่ามีโอกาสก็จะเข้ารับการอบรมแบบนี้อยู่เสมอ เนื่องเพราะว่าโลกหมุนไปข้างหน้าอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากว่าเราหยุดอยู่กับที่ เท่ากับว่าเราถอยหลัง จึงต้องศึกษาหาความรู้จากท่านผู้รู้ เพื่อเพิ่มประสบการณ์แก่ตน เพิ่มความเป็นพหุสุตตะ คือเป็นบุคคลที่นิยมในการอ่าน ในการฟัง เพื่อที่นำมาประกอบกันเป็นความรู้ใหม่ แล้วเราสามารถที่จะถ่ายทอดต่อให้กับคนอื่นได้