[เถรี]

ในที่สุดกระผม/อาตมภาพก็ตัดสินใจตะโกนขึ้นมาเลย "ช้างจ๋า..ขอผ่านหน่อยจ้า..!" ช้างทุกตัวหยุดกึก..หันมามอง พอเห็นเป็นพระ ทุกตัวก็เบียดเข้าหาริมห้วย ทำตัวลีบ ๆ ให้กระผม/อาตมภาพเดินผ่าน..ดูแล้วน่ารักมาก

แต่ขอโทษ..กระผม/อาตมภาพตะแคงข้างเดินเอา ตาดูช้าง..กะว่ามึงขยับตัวเมื่อไร กูก็โกยสุดฝีตีน..! แต่เขารู้ภาษาจริง ๆ เพียงแต่ว่าท่านทั้งหลายจะใจเย็นพอที่จะคุยกับช้างหรือเปล่า ? เพราะว่าช้างในป่านี่ตัวใหญ่กว่าช้างข้างนอกเป็นเท่าตัว ไอ้ช้างข้างนอกที่เราเอากล้วยเอาอ้อยไปเลี้ยงเวลาเขาขี่รับนักท่องเที่ยวนั่น ประมาณลูกช้างตัวย่อม ๆ เท่านั้นเอง..!

ส่วนในเรื่องของผีของเทวดา ก็ตัวใครตัวมันละครับ สิ่งที่ลืมไม่ได้ก็คือคาถากรณียเมตตสูตร ภาวนาแล้วตั้งใจแผ่เมตตาให้กับเขาทั้งหลาย บอกขออนุญาตมาค้างอยู่ชั่วคราวเพื่อปฏิบัติธรรมเท่านั้น เราทำความดีอะไรขอให้พวกเขาโมทนาด้วย เรื่องพวกนี้จัดการยากกว่าสัตว์ป่า สัตว์ป่าเจอคนมักจะหนี แต่บรรดาผีบรรดาเทวดา เจอคนเจอพระมักจะแกล้ง ทดสอบดูว่าเก่งแค่ไหนที่ออกมาธุดงค์..!?

อย่าคิดนะครับว่าสมัยนี้ไม่มีแล้ว กระผม/อาตมภาพไปเจอมาทุกที่เลย โดยเฉพาะที่บึงลับแลนี่ยุติธรรมที่สุด ปกติเวลาผีหลอก บางทีนั่งอยู่ด้วยกัน ๔ - ๕ คน เราจะเห็นคนเดียว แต่ที่บึงลับแลนี่ อยู่กี่คนรับรู้เท่ากันหมด..!

กระผม/อาตมภาพเข้าไปอยู่ที่บึงลับแลนานที่สุด เกือบ ๆ สองเดือนครึ่ง อยู่จนกระทั่งเป็นเพื่อนกับผี เป็นเพื่อนกับสัตว์ไปเลย พวกสัตว์เวลาเห็นเราไม่ทำอะไร ก็หากินใกล้เข้ามาเรื่อย ท้ายที่สุดก็มาหากินอยู่รอบตัว โดยเฉพาะพวกลิง..มีเยอะมาก ข้าวของนี่ห่างมือไม่ได้เลย โดนขโมยทันที แม้กระทั่งจะไปส้วม ยังต้องสะพายย่ามไป ไม่อย่างนั้นจะโดนลิงลากขึ้นไปบนยอดเขา รื้อกระจายหมด..!