[เถรี]

กระผม/อาตมภาพไปดูแล้วก็ยังกลัวอยู่ว่า ถ้าเป็นบ้านเรา ค่าจอดรถยนต์แพงขนาดประเทศญี่ปุ่น หลายคนคงได้ล้มละลายสิ้นเนื้อประดาตัวเป็นแน่..! เนื่องเพราะว่าในชั่วโมงปกติ ค่าจอดรถตกชั่วโมงละ ๘๐๐ เยน ก็ราว ๆ ๒๐๐ กว่าบาท ถ้าหากว่าในช่วงดึก อย่างเช่นว่าตี ๑ ตี ๒ ก็ประมาณชั่วโมงละ ๖๐๐ เยน หรือว่าเกือบ ๒๐๐ บาท..!

ในเมื่อมีการควบคุมกันในลักษณะนี้แล้ว เขายังมีการจัดการขนส่งสาธารณะ โดยเฉพาะรถไฟ ซึ่งตรงเวลามาก ผิดเวลาเต็มที่ไม่เกิน ๓ วินาทีเท่านั้น ทุกคนจะรู้ว่าถ้าท่านขึ้นรถไฟขบวนนี้ จะไปถึงที่ทำงานเวลาไหน แล้วส่วนที่น่าทึ่งมากก็คือญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เล็กมาก แต่ว่าสถานนีรถไฟแต่ละแห่งนั้นกว้างขวางชนิดที่เราจ้ำเต็มฝีเท้าแล้วยังเหนื่อย ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงทำให้ประเทศญี่ปุ่นนั้นมีสโลแกนว่า "อยากไปถึงเร็วให้ใช้ขนส่งสาธารณะ อยากไปถึงช้าให้ใช้รถยนต์ส่วนตัว" เขาจึงสามารถที่จะแก้ไขปัญหารถยนต์ได้

โดยเฉพาะบริษัทห้างร้านของญี่ปุ่นถึงจะมีรถยนต์ ส่วนใหญ่แล้วบุคคลทั่วไปจะไม่นิยมใช้รถยนต์ แต่ใช้การขนส่งสาธารณะ เนื่องเพราะว่าการซื้อรถยนต์นั้น ปีแรกถือว่าจ่ายภาษีตามปกติ ปีที่สอง ภาษีเพิ่มขึ้นมาเกือบครึ่งราคาของรถยนต์คันนั้น ปีที่สามภาษีเกือบจะซื้อรถยนต์คันใหม่ได้เลย จึงไม่มีใครที่คิดอยากจะมีรถยนต์ส่วนตัว นอกจากบุคคลที่เงินถุงเงินถัง จนไม่รู้ว่าจะเอาเงินไปทำอะไรแล้ว

อีกประเทศหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพอยากจะยกตัวอย่างก็คือประเทศออสเตรเลีย ประเทศออสเตรเลียนั้น ถ้าท่านจะซื้อรถยนต์คันใหม่ ต้องนำรถยนต์คันเก่าไปให้เขายุบเป็นเศษเหล็กเสียก่อน แล้วถอดเอาทะเบียนของคันเก่านั้น มาใส่ข้อมูลของรถยนต์คันใหม่เข้าไปแทน

การเสียภาษีก็เสียเฉพาะเวลาที่ท่านใช้งาน อย่างเช่นว่า ถ้าหากว่าเดินทางไปต่างประเทศ ๑ เดือน ท่านสามารถถอดทะเบียนรถยนต์ไปฝากไว้กับสถานีตำรวจ แจ้งงดใช้รถยนต์ แล้วปีนั้นท่านก็เสียภาษีแค่ ๑๑ เดือน อีก ๑ เดือนที่ท่านฝากทะเบียนไว้ เพราะว่าไม่ได้อยู่ใช้รถยนต์ ท่านก็ไม่ต้องเสียภาษี เป็นต้น