[เถรี]

ดังนั้น..เราจะเห็นว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงห้ามพระสาวกไม่ให้แสดงฤทธิ์ ผู้ใดแสดงฤทธิ์ทรงปรับอาบัติ และเป็นการปรับอาบัติที่ละไว้ในฐานที่เข้าใจเสียด้วยว่า ไม่ว่าจะปรับอย่างไรก็ได้ ก็คือไม่ได้กำหนดเอาไว้ สูงสุดตั้งแต่ปาราชิก ขาดความเป็นพระไปเลย จนกระทั่งถึงปาจิตตีย์ ไม่เอื้อเฟื้อพระวินัย สามารถปรับได้ทุกอย่าง

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะพระองค์เกรงว่าบุคคลจะไปติดในเรื่องของฤทธิ์เรื่องของอภิญญามาก จนกระทั่งลืมการวางกำลังใจให้เข้าถึงคุณพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นพื้นฐานของการที่จะเข้าถึงมรรคถึงผล โดยเฉพาะเข้าถึงพระนิพพาน

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพ นำมาบอกกล่าว เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้มีความเข้าใจอย่างชัดเจนว่า การเหาะ การหายตัว การย่นระยะทางนั้น ต่างกันอย่างไร แต่ว่าท่านทั้งหลายอย่าได้สนใจตรงนั้นมากจนเกินไป เนื่องเพราะว่าถ้าหากว่ามัวเสียเวลาอยู่ตรงนั้น ถ้าเราเองเสียชีวิตลงไปเสียก่อน คุณงามความดีอื่น ๆ ที่จะช่วยให้เส้นทางในวัฏสงสารของเรารวบรัดตัดตรง หรือว่าสั้นลงให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงจิตถึงใจของเรา เนื่องเพราะว่าเราไปสนใจผิดที่ผิดทางนั่นเอง

ลำดับถัดจากนี้ไป กระผม/อาตมภาพก็ต้องเดินทางไปยังประเทศศรีลังกา จึงขอสมมติยุติการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนลงแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๔ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)