[เถรี]

คราวนี้พวกเราทั้งหลายส่วนใหญ่มีสองอย่าง อย่างแรกก็คือฟังแล้วไม่เชื่อก็เลยไม่ทำ อย่างที่สองก็คือฟังแล้วเชื่อ แต่ไม่มีอารมณ์จะทำ เป็นเรื่องที่แปลกมาก บุคคลที่ปฏิบัติธรรมแล้วจะประสบความสำเร็จ ส่วนใหญ่แล้วก็คือบุคคลที่ต้องจริงจังและสม่ำเสมอ ไม่ใช่ทำบ้างทิ้งบ้าง ดังนั้น..เรื่องพวกนี้เราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องฝึกฝนซักซ้อมอยู่ทุกวัน

ท่านทั้งหลายก็จะเห็นว่า กระผม/อาตมภาพทำวัตรไป อ่านหนังสือไป แล้วรู้เรื่องได้อย่างไร ? ถ้าหากพวกเราสามารถแยกจิตทำงานหลาย ๆ อย่างพร้อมกันได้ อย่างพระอินทร์ ท่านทำงานทีละพันอย่างพร้อมกันได้ เขาถึงได้เรียกท่านว่า "สหัสนัยน์" ผู้มีตาตั้งพัน ก็คือสามารถพินิจพิจารณาเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งพันเรื่องพร้อม ๆ กัน

เพียงแต่ว่าการแยกจิตแยกกายทำงานหลายอย่างพร้อมกันนั้น มีข้อเสียเหมือนกัน ก็คือถ้าเราควบคุมรักษาไม่เป็น แม้แต่ขณะที่เราภาวนาจนกระทั่งลมหายใจทรงตัว อีกใจหนึ่งมันยังฟุ้งซ่านได้ เพราะว่าเราไปแยกจิตจนชิน

วิธีที่ดีที่สุดก็คือ รวมความรู้สึกทั้งหมดกลับมาหาลมหายใจเข้าออกตรงหน้า อย่าปล่อยให้หลุดไปไหน ไม่เช่นนั้นแล้วเผลอเมื่อไรก็แยกใจหนึ่งไปภาวนา ใจหนึ่งไปฟุ้งซ่าน กลายเป็นทำดีกับชั่วพร้อม ๆ กัน ถ้าหากว่ากำลังความดีมีมากว่าก็กำไร กำลังความชั่วมีมากกว่าก็ขาดทุน ที่เสมอ ๆ กันนั้นหายากมาก

สำหรับพวกเรา พรุ่งนี้ออกบิณฑบาตแล้วแจ้งงดออกบิณฑบาตวันเสาร์หนึ่งวัน และวันเสาร์ต้องงดทำวัตรเช้าไปด้วย ไม่มีที่ให้พวกท่านทำหรอก เชื่อเถอะ..! ก็แปลว่าเช้าวันเสาร์ พวกเราต้องเข้าประจำตำแหน่งหน้าที่กันเลย ได้ยินเสียงระฆังสัญญาณเมื่อไร ก็รีบแบ่งกันไปฉันเช้า แล้วก็กลับเข้าสู่งานของตัวเอง

ตั้งใจว่าถ้าพระท่านสงเคราะห์ในเรื่องเป่ายันต์เกราะเพชรเมื่อไร เราขอน้อมรับด้วย แล้วก็ทำงานไป จะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องไปใส่ใจว่าสมาธิจะทรงตัวหรือไม่ ? จะภาวนาได้ต่อเนื่องหรือไม่ ? ถ้าพระท่านสงเคราะห์แล้ว ต้องการหรือไม่ต้องการท่านก็ให้ เพียงแต่ว่าให้แล้วเรารักษาไว้ได้หรือเปล่า ? นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

กระผม/อาตมภาพเองรับยันต์เกราะเพชรจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงสิบกว่าครั้ง ไม่เคยได้มีโอกาสนั่งอย่างเป็นทางการสักครั้งเดียว เพราะว่าวิ่งทำงานตลอด แต่ก็รับรู้ได้ตลอดว่าตอนนี้ยันต์กำลังเข้าตัวเอง บางทีขนลุกเป็นหนามขนุน ลูบไม่ลงเลย เป็นตุ่ม ๆ เหมือนหนังไก่ เห็นชัดมาก แล้วก็อยู่เป็นชั่วโมงเลย เพื่อที่จะยืนยันว่า "เอ็งรับได้แน่" จะได้ไม่เสียกำลังใจว่าเรามัวแต่ทำงานอยู่ แล้วไม่ได้รับอะไรเลย