[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ เป็นวันขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๘ หลัง ปีเถาะ วันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำอย่างเดียวเรียกว่า "วันเสาร์ ๕" วันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๕ เรียกว่า "วันเสาร์ ๕ กระทิงวัน" แรงขึ้นเป็น ๒ เท่า วันเสาร์ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๕ ปีมะโรง เขาเรียกว่า "ตรีวัน" แรงเป็น ๓ เท่า เป็นวันที่ถือว่าเป็นวันแข็ง เหมาะที่จะใช้ในการพุทธาภิเษกวัตถุมงคลทั้งปวง

แต่คราวนี้ตามสายครูบาอาจารย์ของเรา ท่านกำหนดเป็นวันไหว้ครูประจำปี ก็อย่างที่ท่านทั้งหลายได้เห็นมาตั้งแต่ช่วงเช้า และวันเสาร์ ๕ ครั้งนี้ได้รับอนุญาตให้เป่ายันต์เกราะเพชรเพื่อสงเคราะห์แก่ญาติโยมด้วย

เมื่อครู่นี้ท่านทั้งหลายสวดมนต์ทำวัตร ถือว่าจังหวะเริ่มได้อย่างที่กระผม/อาตมภาพต้องการแล้ว ก่อนหน้านี้พวกเราสวดกันเร็วจนเกินไป การสวดมนต์นั้น พวกเราต้องตั้งใจประกอบไปด้วยเมตตาธรรม ต้องการจะสงเคราะห์แก่สรรพสัตว์จริง ๆ ก็คือเสียงสวดของเราสามารถแผ่ไปได้กี่โลกธาตุ ก็ให้สรรพสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นได้รับประโยชน์ ได้รับความสุขด้วย ท่านที่อยู่ในกองทุกข์ ก็ขอให้ล่วงพ้นจากกองทุกข์ ท่านที่มีความสุข ก็ขอให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป

กระแสที่ส่งออกไปพร้อมกับเสียงสวดต้องไปด้วยกัน ลักษณะเหมือนกับสายน้ำไหลเอื่อย ๆ ไปเรื่อย ไม่ได้สนใจว่าสองฝั่งน้ำจะมีใครดีใครชั่ว ตั้งใจอยู่อย่างเดียวว่าผู้ใดสามารถรับประโยชน์ได้ ก็ขอให้เขาเหล่านั้นได้รับ ถ้าสามารถสวดในลักษณะอย่างนี้ ท่านทั้งหลายจะพัฒนาตนเองขึ้นไปได้อีกหลายขั้น หลังจากนั้นจะพัฒนาไปเป็นการสวดมนต์เพื่อสร้างทิพจักขุญาณ สวดมนต์เพื่อทรงฌานสมาบัติ หรือว่าจะสวดมนต์เพื่อความหลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพาน เมื่อทำได้แล้วจะค่อย ๆ ควานหาเจอเอง

สำหรับวันนี้ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในงานของเรา ส่วนใหญ่เกิดจากความดื้อด้านและเห็นแก่ตัวของบุคคล ก็คือจะเอาสบายอย่างเดียว ต้องบอกว่าเป็นเรื่องปกติของสัตว์โลก สำคัญที่ตัวเราก็คือ เรากระทบแบบนั้นแล้ว รักษากำลังใจไว้ได้ไหม ? ยินดียินร้ายไปกับความดื้อด้านของชาวบ้านเขาหรือเปล่า ?