[เถรี]

สิ่งที่มากระทบเป็นเครื่องทดสอบที่ดีที่สุด ว่าเราทำใจได้แค่ไหนแล้ว ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ไหวจริง ๆ ก็ถอยหลังมาก่อน หายใจยาว ๆ สัก ๗ - ๘ ครั้ง แล้วก็กลับมาใหม่ "วันนี้แพ้เอ็ง..ข้าไม่ว่า พรุ่งนี้ข้าจะชนะให้ได้" เหมือนกับเอากิเลสไปชน แต่ไม่ใช่..นั่นเป็นอธิษฐานบารมี คือความตั้งใจ และวิริยบารมีคือความเพียร ในการที่เราต่อสู้กับกิเลส ถ้าไม่มีเครื่องวัด เราจะไม่รู้เลยว่าการปฏิบัติของเราไปถึงระดับไหนแล้ว

หลายท่านพอถึงเวลานั่งกรรมฐาน จิตใจสงบเยือกเย็น มีความสุขมาก แล้วถ้าหากว่าสมาธิทรงตัวในระดับสูง กดกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง นิ่งไปเลย เย็นกายเย็นใจ จนบอกเป็นภาษามนุษย์ไม่ได้ แล้วก็ไปคิดว่าตัวเองบรรลุมรรคผลแล้ว ทั้ง ๆ ที่เป็นโลกียฌานธรรมดา ๆ เพียงแต่ว่าฌานนั้นมีอำนาจในการดับ รัก โลภ โกรธ หลง ได้ชั่วคราว เข้าถึงระดับต่ำก็ดับได้ไม่นาน เข้าถึงระดับสูง ถ้ารักษาเป็นก็ดับได้นาน ทำเอาคนหลงผิดไปมากแล้ว ว่าตัวเองเข้าถึงมรรคถึงผล หลายต่อหลายท่านที่อยู่ในป่า เมื่อออกมาสู่เมืองจึงพังกระจายหมด..!

เมื่อวานนี้ตอนที่กระผม/อาตมภาพเข้าอบรมโครงการ Upskills การสอนวิชาพระพุทธศาสนา ท่านอาจารย์ ศ.ดร.วัชระ งามจิตรเจริญ ท่านบอกว่า ท่านมีคนรู้จัก เป็นอดีตพระธุดงค์ ทรงฌานและมีทิพจักขุญาณแม่นมาก ตอนที่ท่านอาจารย์เป็นสามเณร มีโอกาสได้กราบพบ ท่านทำนายอะไรไว้ ปัจจุบันนี้เป็นจริงตามนั้นหมด แต่ตอนนี้ท่านสึกไปนานแล้ว..! เห็นหรือยังว่านั่นคืออะไร ? นั่นก็คือเรื่องของบุคคลที่ปฏิบัติอยู่ป่า พอเข้าสู่เมืองมา ก็ทนกระแสกิเลสไม่ได้ พังลงมาในเวลาอันรวดเร็ว..!

หรือถ้าอย่างในธรรมบท หลายท่านที่เป็นมหาเปรียญ แปลผ่านหรือว่าอ่านผ่านมาแล้ว ที่พระราชานิมนต์พระฤๅษีไปรับภัตตาหารในวังทุกวัน ปรากฏว่าวันนั้นพระฤๅษีเหาะผ่านเพื่อเข้าไปรับภัตตาหาร พระมเหสีได้ยินเสียงลมพัดเสียดสีกับหญ้าคากรองที่ฤๅษีครองอยู่ ก็ลุกขึ้นมาดู โดยที่ท่านลืมไปว่า ท่านเองไม่ได้มีเครื่องทรง เพียงเอาผ้าคลุมไว้เฉย ๆ ตอนนอน พอลุกขึ้นผ้าก็หลุด ฤๅษีเห็นเต็ม ๆ ตา ร่วงตุ้บเลย..!

ก็เพราะว่ากิเลส รัก โลภ โกรธ หลง กำเริบขึ้นมาทันทีทันใดที่ตากระทบรูป สมาธิก็เลยพังทลาย แล้วฤๅษีก็ยังกล้าพอ ไปทูลบอกพระราชา ขอพระมเหสีไปเป็นภรรยาตัวเอง ช่างกล้านะ..! พระมเหสีกระซิบบอกพระราชาบอกว่า "ให้ไปเลย เดี๋ยวหม่อมฉันจะจัดการให้" พระราชาก็ยกพระมเหสีให้