[เถรี]

สำหรับการประชุมวันนี้ หลวงพ่อพระครูกาญจนปัญญาวุฒิ รองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ (๑) เจ้าอาวาสวัดเขื่อนวชิราลงกรณ ได้เตือนพระสังฆาธิการของเราว่า ท่านเองสมัยก่อนสูบบุหรี่หนักมาก แม้ว่าจะเลิกมา ๖ - ๗ ปีแล้ว แต่ด้วยความที่อายุ ๗๐ กว่าปี ร่างกายไม่เหมือนสมัยหนุ่ม ๆ อาการของโรคภัยก็เลยปรากฏในตอนนี้ ก็คือเป็นโรคถุงลมปอดโป่งพอง

เมื่อถุงลมปอดโป่งพอง ไม่สามารถที่จะฟอกออกซิเจนได้ดี ถึงเวลาก็หายใจไม่ทัน ต้องเข้าโรงพยาบาลให้ออกซิเจน ท่านเองได้ฝากงานไว้กับเจ้าคณะอำเภอและโดยเฉพาะกระผม/อาตมภาพนั้น ท่าน "ฝากผี" เอาไว้ด้วย ไม่ได้ "ฝากไข้" อย่างเดียว ก็คือท่านขอว่า ถ้าหากว่าท่านมรณภาพก็ช่วยจัดการงานศพให้ด้วย

กระผม/อาตมภาพเองก็รู้สึกขำเหมือนกัน คือตายแล้วจะไปรู้เรื่องอะไร ใครจะจัดการอย่างไรก็ทำไป แต่นี่ยังมีชีวิตอยู่ มาห่วงว่าจะไม่มีคนเผาศพให้ เรียกว่าหาเรื่องห่วงโดยใช่เหตุ..!

เนื่องเพราะว่าการห่วงหาอาวรณ์ ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม ย่อมทำให้เราหลุดพ้นไม่ได้ ส่วนที่น่าเสียดายที่สุดที่กระผม/อาตมภาพเคยยกตัวอย่างขึ้นมาหลายครั้ง คือหลวงปู่พุฒ - พระเดชพระคุณพระราชอุทัยกวี วิ. อดีตเจ้าอาวาสวัดทุ่งแก้ว (วัดมณีสถิตกปิฏฐาราม) อดีตเจ้าคณะจังหวัดอุทัยธานี นั่นเป็นพระอริยเจ้าระดับสูงมาก รอนิพพานอย่างเดียว

แต่ปรากฏว่าก่อนที่จะหมดลม ท่านนึกห่วงบัญชีเงินวัดว่ายังไม่ได้มอบหมายให้ใครดูแล ความรู้สึกนิดเดียวที่ปรากฏขึ้นมา แทนที่ท่านจะหลุดพ้นไปพระนิพพานเลย กลายเป็นว่าติดอยู่ที่สุทธาวาสพรหม ก็คืออวิหาพรหม ยังต้องเสียเวลากันเป็นกัปกว่าที่จะเข้าสู่พระนิพพานได้..!

จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลาย ถ้าเป็นไปได้ อย่าพยายามให้มีภาระอะไรเป็นเครื่องร้อยรัดตัวเราเอาไว้ ยกเว้นว่าท่านทั้งหลายสามารถสลัดตัดทิ้งได้เลยโดยฉับพลันทันที