[เถรี]

เรื่องแบบนี้จะว่าไปแล้ว กระผม/อาตมภาพขอชมน้องชายตัวเอง ก็คือพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล เจ้าสำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ ซึ่งตอนนี้ได้ออกธุดงค์ ไม่ทราบเหมือนกันว่าร่อนเร่ไปถึงไหนแล้ว

สมัยวัยรุ่นพระครูธรรมธรแสงชัยเมาหัวราน้ำทุกวัน ไม่ว่าจะเหล้า จะเบียร์ จะบุหรี่ จะกัญชา เอาหมด แต่พอถึงเวลาจะเลิก ก็โยนทิ้งโครมเดียวหมดเลย..! ซึ่งคนที่กำลังใจแบบนั้นหายากมาก ก็คือนึกจะตัดก็ทิ้งไปเลย เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วก็ประมาณว่าลงทุนไปมาก ตัดไม่ขาดเสียที เราท่านทั้งหลาย ไม่ใช่บุคคลที่เด็ดขาดขนาดนั้น จึงอย่าได้พยายามให้มีสิ่งร้อยรัดอะไรต่าง ๆ มากมายนัก

เมื่อวานนี้กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งสละรองเท้าไป ๑ คู่ โยมจากสิงคโปร์ซื้อมาถวาย รองเท้าแตะราคา ๕,๐๙๐ บาท..! แค่เห็นราคาก็โยนคืนลงกล่อง บอกว่า "ใครต้องการก็เอาไปเถอะ ใส่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก ไม่รู้ว่าหมาจะแทะตอนไหน ? หรือไม่รู้ว่าจะหายตอนไหน..!?"

อะไรที่เป็นสิ่งรุงรังรอบตัวเรา ถ้าสามารถตัดละให้เหลือน้อยที่สุด เราจะเป็นผู้เบากายเบาใจ ถึงเวลาก็มีสิ่งที่เราต้องสลัดทิ้งน้อยกว่าคนอื่นเขา แต่ถ้าหากว่าเราเองยังไปกอบโกยสิ่งต่าง ๆ เข้ามาเป็นภาระ ถึงเวลาตัดไม่ได้ ละไม่ได้ ขึ้นไปเป็นสุทธาวาสพรหมแบบหลวงปู่พุฒก็ยังดี แต่ถ้าหากว่าโดนถ่วงลงอบายภูมิ ก็เป็นอันว่าเสียชาติเกิด..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)