[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่เราท่านจะมากล่าวกันเล่น ๆ อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่า แม้แค่เรื่องของพระคาถาเงินล้าน กระผม/อาตมภาพก็ซ้อมภาวนาวันละ ๓๐๐ จบอยู่ถึง ๓ ปีเต็ม ๆ ก่อนหน้านี้ทำมากกว่านั้น ก็คือมี ๓๖๐ จบ ๔๘๐ จบ ๖๐๐ จบ ๗๒๐ จบ ๘๔๐ จบ ๙๖๐ จบ ๑,๐๘๐ จบ เต็มที่ก็ ๑,๒๐๐ จบ ได้ไม่เกินนั้น

เพราะว่าเริ่มตั้งแต่ตี ๓ มีเวลาฉันภัตตาหารเช้าอยู่ประมาณ ๑๕ นาทีเท่านั้น แล้วก็ลากยาวไปเลิกตอน ๑ ทุ่ม ถ้าหากว่านับไปก็เป็นเวลาประมาณ ๑๘ ชั่วโมง ๑๘ ชั่วโมงว่าได้แค่ประมาณ ๑,๒๐๐ จบเท่านั้น ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงที่ออกธุดงค์ มีเวลาเป็นของตัวเองเต็มที่ทั้งวัน การภาวนาก็ตั้งใจเอาดี ก็คือว่าช้า ๆ กำหนดสติรู้อย่างครบถ้วน ทรงฌานสมาบัติได้สูงเท่าไรก็เอาเท่านั้น

กระผม/อาตมภาพเคยทำสมาธิสูงสุดแล้ว เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงครึ่ง ภาวนาได้แค่จบเดียว..! เนื่องเพราะว่าเวลาสมาธิทรงตัว ยิ่งลึกเท่าไรก็ตาม สภาพจิตของเรารู้สึกว่าเป็นปกติ แต่ความจริงแล้ว เวลาข้างนอกผ่านไปนานมาก สภาพแบบนั้นแหละที่เวลาของเทวดา นางฟ้า หรือว่าพรหมถึงได้ต่างกับเรามาก สภาพจิตยิ่งละเอียดลึกซึ้งมากเท่าไร เวลาก็ต่างกันมากเท่านั้น

ท่านทั้งหลายจึงควรที่จะพยายามอย่างเต็มที่ ดูว่าเรามีอะไรที่ทำแล้วเป็นความภาคภูมิใจเฉพาะตัวบ้าง ไม่เช่นนั้นแล้ว สิ่งที่เราทำก็ไม่สามารถที่จะตามรอยครูบาอาจารย์ได้ทัน อย่าว่าแต่โดดเด่นเป็นอภิชาตบุตรเลย แค่เป็นอนุชาตบุตร รู้เท่าครูบาอาจารย์ก็ยากแล้ว

ดังนั้น..พรรษานี้กระผม/อาตมภาพจึงฝากท่านทั้งหลายเอาไว้ว่า ถ้าคิดจะทำ ต้องทำจริง ๆ แบบที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ท่านมีคติประจำตัวก็คือ กยิรา เจ กยิราเถนํ ทำอะไรต้องทำให้จริง พระองค์ท่านจึงประสบความสำเร็จในทุกวิชาการที่ศึกษา

พวกเราต้องการทำให้ได้อย่างนั้น ก็ต้องมีสัจจะ จริงจังจริงใจ มีวิริยะ พากเพียรไม่ย่อท้อ มีขันติ อดทนอดกลั้น ต่อสู้จนกว่าจะประสบความสำเร็จ ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็จะผ่านไปเปล่า ๆ อีก ๑ พรรษา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)