[เถรี]

เมื่อหลวงปู่สุ่นท่านบอกว่า "เต็มสมบูรณ์แล้ว" กระผม/อาตมภาพก็ทำน้ำมนต์ กำลังพรมน้ำมนต์อยู่ พระมหาณัฐพล เจ้าอาวาส นิมนต์ท่านเจ้าคุณหลวงตาดับเทียนชัย ท่านเจ้าคุณหลวงตาหันมาบอกว่า "เล็ก..แกช่วยจัดการที" กระผม/อาตมภาพนึกไปว่า เหมือนสมัยตอนอยู่วัดท่าซุงทุกประการ..!

สมัยนั้นแม้ว่าบางทีกระผม/อาตมภาพจะนั่งห้อยท้ายเป็นรูปที่เก้า มีหลวงตาเจริญบ้าง หลวงพ่อโอบ้าง หลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์บ้าง นั่งอยู่อันดับ ๑ - ๒ - ๓ มาตามลำดับก็ดี แต่พอมีเรื่องที่จะต้องเจิม จะต้องลง จะต้องเขียนยันต์อะไรให้กับญาติโยมเขาก็ตาม ก็จะมีคำสั่งว่า "เล็ก..ไปทำที" กระผม/อาตมภาพก็เคยประท้วง "หลวงพี่" ทั้งหลายว่า "อยู่กับหลวงพ่อมานานขนาดนี้ ทำไมไม่ศึกษาเอาไว้บ้าง" หลวงพ่อโอตอบอย่างชัดเจนว่า "เป็นแล้วเหนื่อยว่ะ..!" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่เหนื่อยมาตลอดจนกระทั่งถึงวันนี้

เมื่อดับเทียนชัยเสร็จ รับไทยธรรมแล้ว กระผม/อาตมภาพก็กราบลาทุกท่าน บอกท่านว่า "คนบ้านไกล จำเป็นจะต้องรีบไปก่อนครับ" แล้วก็น้อมจิตกราบแทบเท้าขอบพระคุณหลวงปู่อาจารย์ทวด ซึ่งท่านเองเมตตาอนุเคราะห์สงเคราะห์มาโดยตลอด กระผม/อาตมภาพรู้สึกจริง ๆ ว่าหลวงปู่สุ่นท่านไม่ได้อยู่ในลักษณะของท่านอาจารย์ปู่ทวดตามความรู้สึก แต่รู้สึกว่าท่านเป็นปู่เป็นตาจริง ๆ

เพราะว่าครั้งแรกที่ไปทำความสะอาด "เพิงหมาแหงน" ให้กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ซึ่งเพิงหลังนี้เป็นกุฏิหลังแรกของท่านที่ไปอยู่ที่วัดท่าซุง เจอรูปหลวงปู่สุ่นขนาดเล็กอยู่ในกรอบ ซึ่งกลายเป็นสีเหลืองน้ำตาล กรอบหมดแล้ว เห็นแล้วยังสะดุ้งว่า "ใครเอารูปคุณตาของกระผม/อาตมภาพมาไว้ที่นี่ ?" เพราะว่าคุณตาของกระผม/อาตมภาพนั้น ท่านชอบตัดผมเกรียนติดหนังศีรษะ เหมือนอย่างกับพระโกนหัวเลย..!

พอไปกราบเรียนถาม พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่า "หลวงปู่สุ่น วัดบางปลาหมอ ข้าก็ลืมไปแล้วว่าเคยติดรูปท่านเอาไว้กราบไหว้ในกุฏิ" กระผม/อาตมภาพขออนุญาตท่านนำมาติดไว้ให้ที่หัวเตียง แต่ปรากฏว่ารูปเล็กจนเกินไป จึงโดนครูนนทา อนันตวงษ์ เอาไปเก็บเสียก่อน ไม่เช่นนั้นก็ว่าจะขอติดมือมาบูชาเอง..!

แต่ว่าวันนี้ทางด้านพระมหาณัฐพลท่านได้ถวายรูปหลวงปู่สุ่นรูปใหญ่มา หลวงปู่ท่านยังบอกว่า "แกเอาไปขายอีกแน่นอน""ใช่ไหม ?" กระผม/อาตมภาพก็ตอบเลียนแบบปฏิปทาหลวงพ่อวัดท่าซุงว่า "กระผมถือว่า สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถือพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง โดยเฉพาะครูบาอาจารย์ครับผม" หลวงปู่ท่านบอกว่า "แกรีบไปเลย..ไม่อย่างนั้นจะโดนไม้เท้า..!"

เมื่อถึงเวลา กระผม/อาตมภาพจึงได้เดินทางกลับมา โดยอาศัย "พี่กู" นำทาง เนื่องเพราะว่าบริเวณนั้น ถนนหนทางค่อนข้างจะซับซ้อน กว่าที่จะมาถึงที่พักก็กินเวลาไปนานโขทีเดียว

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)