[เถรี]

กระผม/อาตมภาพสามารถนำเอาหมู่บ้านวังท่าขนุน ผ่านเกณฑ์ประเมินไปเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบรุ่นแรกได้ ก็ต้องบอกว่าบังเอิญอย่างสุดขีด เนื่องเพราะว่าได้ทำงานที่เกี่ยวข้องก็คือ หน่วยอบรมประชาชนตำบลท่าขนุนมาก่อน จึงนำเอางาน ๘ ด้านของหน่วยอบรมประชาชนตำบลท่าขนุนมาเป็นหลัก ปรากฏว่าตรงกับสุภาษิตโบราณที่ว่า "ขี้ตรงร่อง" พอดี..!

คำว่า "ขี้ตรงร่อง" นั้นก็คือบังเอิญ เนื่องเพราะว่าสมัยก่อนนั้น บ้านเราเมืองเรายังมีป่าทึบไพรสูง สัตว์ร้ายต่าง ๆ มีมาก อันตรายต่าง ๆ มีมาก เวลากลางค่ำกลางคืนจึงไม่มีการลงจากเรือนชานบ้านช่องไปเข้าห้องน้ำห้องส้วม

เนื่องเพราะว่าสมัยก่อนไม่นิยมในการสร้างห้องน้ำห้องส้วมไว้ในห้อง บุคคลที่สร้างห้องน้ำห้วงส้วมเอาในที่นอนหรือที่อยู่ได้ มีแต่พระเจ้าแผ่นดินเท่านั้น ถ้าหากว่าใครทำแบบนั้น สถานเบาก็คือโดนผู้ใหญ่ตำหนิว่า "จัญไรจะกินหัว..!" ถ้าสถานหนัก มีคนไปฟ้องร้องว่าตีตนเสมอพระเจ้าแผ่นดิน มีจิตคิดคดกบฏต่อประเทศชาติ ก็อาจจะถูกประหารชีวิต ๗ ชั่วโคตร..!

จึงทำให้ไม่มีใครที่สร้างส้วมเอาไว้ในบ้าน หรือว่าสร้างห้องน้ำห้องสุขาเอาไว้ในบ้าน มีแต่สร้างไว้ในสถานที่ห่างไกลจากบ้าน อย่างน้อย ๆ ก็ ๓๐๐ เมตร ๕๐๐ เมตร และต้องอยูทางใต้ลมด้วย เพราะว่าส่วนใหญ่เป็นส้วมหลุม ส่งกลิ่นประทับใจไปไกล ๆ..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงต้องมีการตัเจาะช่องตามกระดานพื้นบ้าน ให้เป็นช่องประมาณฝ่ามือ ยาวก็ไม่เกิน ๑ ศอก สำหรับถ่ายอุจจารปัสสาวะลงไปในยามฉุกเฉินตอนค่ำคืน โดยที่ทางด้านล่างนั้นก็จะปูขี้เถ้าหนา ๆ เอาไว้ เมื่อถึงเวลากลางวันก็จะได้ใช้จอบใช้เสียมแซะเอาของเสียนั้นไปทิ้งในส้วมหลุมอีกทีหนึ่ง