[เถรี]

ในเมื่อพระราชบัญญัติคณะสงฆ์กำหนดหน้าที่มาแล้ว ก็ให้อำนาจแก่เจ้าอาวาส ตามมาตราที่ ๓๘ ระบุไว้ว่า เจ้าอาวาสมีอำนาจดังนี้

(๑) ห้ามบรรพชิตและคฤหัสถ์ซึ่งมิได้รับอนุญาตของเจ้าอาวาส เข้าไปอยู่อาศัยภายในวัด

(๒) สั่งให้บรรพชิตและคฤหัสถ์ซึ่งไม่อยู่ในโอวาทของเจ้าอาวาส ออกไปเสียจากวัด

(๓) สั่งให้บรรพชิตและคฤหัสถ์ที่มีที่อยู่หรือพำนักอาศัยในวัด ทำงานภายในวัด หรือให้ทำทัณฑ์บน หรือให้ขอขมาโทษ ในเมื่อบรรพชิตหรือคฤหัสถ์ในวัดนั้น ประพฤติผิดคำสั่งเจ้าอาวาส ซึ่งได้สั่งโดยชอบด้วยพระธรรมวินัย กฎมหาเถรสมาคม ข้อบังคับ ระเบียบหรือคำสั่งของมหาเถรสมาคม

นี่ก็คือสิ่งที่ระบุเอาไว้ชัดเจนว่าเจ้าอาวาสมีหน้าที่และอำนาจอย่างไร ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์

คราวนี้การที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่งในจังหวัดฉะเชิงเทรานั้น เจ้าสำนักได้ขอให้พระภิกษุสามเณรภายในวัด ออกจากวัดไปทั้งที่เป็นกลางดึก โดยที่มีข้ออ้างว่า "พระภิกษุสามเณรไม่อยู่ในโอวาท มักจะบิณฑบาตก่อนสว่าง และบิณฑบาตข้ามเขตข้ามจังหวัด" ซึ่งเรื่องนี้ทางด้านพระภิกษุสามเณรก็มีข้อแก้ตัวว่า "เจ้าสำนักนำเงินกฐินของวัดไป หายไปเกือบปีแล้วค่อยกลับมา ไม่เป็นที่ยอมรับของพระภิกษุสามเณรและชาวบ้าน"

เรื่องนี้ต้องแบ่งออกเป็นหลายประเด็นด้วยกัน ข้อที่ ๑ สำนักแห่งนั้นเป็นที่พักสงฆ์ หรือว่าเป็นสำนักสงฆ์ ? ถ้าหากว่าเป็นสำนักสงฆ์ แปลว่าได้รับการขึ้นทะเบียนกับสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติแล้ว เจ้าสำนักจะมีอำนาจหน้าที่เช่นเดียวกับเจ้าอาวาส จึงสามารถที่จะสั่งให้พระภิกษุสามเณรที่ไม่อยู่ในโอวาทออกไปเสียจากวัดได้

ประเด็นต่อมาก็คือ ข้อที่ ๒ เราต้องเข้าใจว่า เจ้าสำนักกับพระภิกษุสามเณรนั้น ต่างก็อยู่ในลักษณะของผู้มีบาดแผล ก็คือตามที่พระภิกษุสามเณรอ้างว่า เจ้าสำนักนำเงินกฐินแล้วหายไปหลายเดือน กลับมาใหม่ก็ไม่มีใครต้องการให้เป็นเจ้าสำนักแล้ว ส่วนเจ้าสำนักก็บอกว่า พระภิกษุสามเณรออกบิณฑบาตตั้งแต่ตี ๓ ตี ๔ ออกบิณฑบาตข้ามเขต เหล่านี้เป็นต้น