[เถรี]

และขอฝากถึงทางด้านวัฒนธรรมจังหวัดอ่างทอง ที่กลายเป็นคนเก่าคนแก่ ก็คือนางสาวพรพรรณ กลิ่นเกษร อดีตผู้อำนวยการกลุ่มส่งเสริมศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งย้ายไปเป็นวัฒนธรรมจังหวัดพิจิตร ไม่นึกว่าเพิ่งจะได้รับการโยกย้ายมาเป็นวัฒนธรรมจังหวัดอ่างทอง เมื่อเป็นคนคุ้นเคยกัน จึงฝากให้ทางคุณพรพรรณว่า ให้ช่วยขุดเอาสิ่งที่เป็นต้นทุนทางวัฒนธรรมมาแปรเป็นมูลค่าให้ได้ทั้งหมด เมื่อชาวบ้านอยู่ดีกินดีแล้ว เขาก็จะมีอารมณ์เข้าวัด รักษาศีล ปฏิบัติธรรมกันเอง

เพียงแต่ว่าในงานส่วนของกระผม/อาตมภาพนั้น ต้องบอกว่าเป็นงานคนละ "เลเวล" กัน เนื่องเพราะว่าโครงการหลักก็คือ โครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) ซึ่งเน้นในส่วนของเบญจศีลและเบญจธรรม ก็คือ

เมื่อเว้นจากการฆ่าสัตว์แล้ว ต้องปฏิบัติในหลักเมตตากรุณาอย่างไร ?

เมื่อเว้นจากการลักทรัพย์แล้ว ต้องกระทำในสัมมาอาชีพอย่างไร ?

เมื่อเว้นจากการประพฤติผิดในกามแล้ว จะต้องมีกามสังวรอย่างไร ?

เมื่อเว้นจากการโกหกหลอกลวงแล้ว ต้องพูดคำสัตย์คำจริงอย่างไร ?

แล้วท้ายที่สุด เมื่อเว้นจากการดื่มสุรา หรือว่าเสพยาเสพติดแล้ว จะต้องมีการประพฤติปฏิบัติเพื่อให้ห่างจากสิ่งทั้งหลายเหล่านี้อย่างไร ? ซึ่งในส่วนนี้อยู่ในระดับของศีลเท่านั้น

แต่ว่าสำนักปฏิบัติธรรมนั้น อยู่ในระดับของสมาธิ ซึ่งสูงขึ้นมาอย่างชนิดที่เรียกว่าคนละระดับหรือคนละขั้นกัน แล้วถ้าหากว่าสามารถไปถึงปัญญาได้ ก็ยิ่งห่างไกลจากศีลมากขึ้นไปอีก

ดังนั้น..ในการประเมินตามเกณฑ์ ถ้าหากว่าจะเอากันจริง ๆ แล้ว ก็ไม่สามารถที่จะให้คะแนนมากได้ แต่ในเมื่อสิ่งที่เขาทั้งหลายเหล่านั้นทำ ไม่ว่าจะเป็นการรักษาศีลและปฏิบัติธรรมก็ดี หรือว่าในลักษณะของการกระทำสัมมาอาชีพต่าง ๆ ก็ตาม ก็ถือว่ามีผลข้างเคียงของการปฏิบัติธรรมนั่นเอง จึงจำเป็นที่จะต้องควานหาคะแนนมาให้เขาให้มากที่สุด