ดังนั้น..พื้นที่ลักษณะนั้น แม้ว่าปัจจุบันจะเจริญมากแล้วก็ตาม แต่ก็ยังลำบากกว่าข้างนอกอยู่ดี เมื่อมีการประชุมพระนวกะ ซึ่งเป็นภาระหน้าที่ซึ่งผู้บังคับบัญชาระดับอำเภอขึ้นไป จะต้องเข้าไปถวายประสบการณ์ความรู้ต่าง ๆ ต่อพระใหม่ในพรรษา ท่านจะได้รู้ว่าพื้นที่เป็นอย่างไร แต่คราวนี้ส่วนใหญ่แล้ว เจ้าคณะปกครองในพื้นที่ของเรา ก็รู้อยู่แล้วว่าพื้นที่เป็นอย่างไร ที่ไม่รู้ก็คือส่วนใหญ่ที่มาจากที่อื่น..!
สมัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระพรหมดิลก (เอื้อน หาสธมฺโม ป.ธ.๙, Ph.D.) ประธานสงฆ์วัดสามพระยา ยังเป็นพระเทพสุธี เจ้าคณะภาค ๑๔ อยู่ โดนพวกกระผม/อาตมภาพหลอกไปงานประชุมพระนวกะ บ่นไป ๓ ปี ไปที่ไหนท่านก็บรรยายว่า "ตอนแรกพาพวกผมไป ถึงริมเขื่อนลงแพ แหม..วิวดีมาก ผมก็ว่า "หรูแล้วงานนี้" ที่ไหนได้..ขึ้นจากแพ พาผมขึ้นรถขับเคลื่อน ๔ ล้อ เขย่าไปอีกเกือบ ๒ ชั่วโมง หวิดจะหลุดเป็นชิ้น ๆ..! ผมเพิ่งจะรู้ว่าลูกน้องของผมอยู่กันลำบากขนาดนี้"
นี่คือสิ่งที่ตั้งใจทำเพื่อให้ผู้บังคับบัญชาระดับสูงท่านได้รู้ว่าพวกเราอยู่ลำบากกันแค่ไหน แล้วทุกวันนี้ที่ทนอยู่ในผ้าเหลือง เพื่อช่วยกันรักษาพระพุทธศาสนาเอาไว้ ต้องใช้ความอดทนอดกลั้นขนาดไหน ไม่ใช่เรื่องที่พระในเมืองจะเข้าใจ จนกว่าที่จะไปพบได้ด้วยตัวเอง
ก็แปลว่าพรุ่งนี้ ท่านทั้งหลายต้องเป็นผู้เสียสละ ยอมลำบากด้วย เพื่อที่จะให้ความลำบากของเรา เข้าไปถึงหูถึงตาพระผู้ใหญ่ เผื่อท่านมีแนวคิด หรือว่าจะปรับเปลี่ยนแก้ไขเรื่องการปกครองอย่างไร อันนั้นก็ควรมิควรแล้วแต่จะกรุณา..!
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-08-2023 เมื่อ 01:36
|