ในส่วนนี้ญาติโยมส่วนหนึ่งก็ไม่เข้าใจ บางทีอยู่เชียงใหม่ อยู่ลำปาง อยู่พะเยา ก็มีการบ่นว่า "หลวงพ่อมาไม่ถึงเราหรอก" "ครูบาอาจารย์มาไม่ถึงเราหรอก ท่านมาแค่นั้นแหละ" ซึ่งตรงนี้ ถ้าหากว่าท่านเจ็บไข้ได้ป่วย และสังขารเฒ่าชะแรแก่ชราขนาดกระผม/อาตมภาพแล้ว ก็จะเข้าใจเองว่า การนั่งรถต่อแม้แต่อีกกิโลเมตรเดียว อาจจะถึงแก่สิ้นชีวิตก็เป็นได้..! เรื่องพวกนี้ต้องได้พบกับตัวเอง ถึงจะเข้าใจซาบซึ้ง ไม่เช่นนั้นแล้วก็ยังคงจะต่อว่าครูบาอาจารย์ ว่า "ทำไมถึงสงเคราะห์เฉพาะหมู่ศิษย์ที่นั่น..? ไม่มาสงเคราะห์ที่นี่บ้าง" เหล่านี้เป็นต้น
เมื่อได้รับการถ่ายรูปหมู่ร่วมกันเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวกลับที่พัก ระหว่างทางก็เดินมองข้าวของต่าง ๆ มาด้วย เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าความเคยชิน เนื่องจากว่าเวลาเห็นร้านค้า โดยเฉพาะที่ตั้งจำหน่ายวัตถุมงคล ก็อดไม่ได้ที่จะแวะเข้าไปดู โดยเฉพาะวันก่อน ในงานอบรมพระนวกะคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ กระผม/อาตมภาพก็ไปได้ของดีมา ก็คือตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราช และตะกรุดมหาระงับพิสดาร ของหลวงพ่อเทียม วัดกษัตราธิราชมาอย่างละดอก
จะว่าไปแล้ว ในเรื่องของมหาระงับนั้น เหมาะที่จะเอาไว้แก้ไขในเรื่องร้ายต่าง ๆ ส่วนตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราช ท่านบอกว่าสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้ทุกด้าน โดยเฉพาะที่กระผม/อาตมภาพได้มานั้น เป็น "ตะกรุดประจำตระกูล" แม้ว่าจะต้องจ่ายเงินรวดเดียวหลายหมื่นบาท จนกระทั่งแทบไม่มีเงินติดกระเป๋า แต่เมื่อเห็นของดีขนาดนี้ก็ต้องเก็บขึ้นมาก่อน เพราะไม่แน่ใจว่า ถ้ามีคนรู้จักของแล้ว เราจะสามารถหาซื้อบูชาได้อีกหรือไม่ ?
สำหรับตะกรุดมหาระงับนั้น ความจริงมีคาถาทั้งแบบปกติ และคาถามหาระงับพิสดาร แต่ว่าคนรุ่นหลัง ๆ พอจดบันทึกต่อ ๆ กันมา ก็มีการผิดการเพี้ยนบ้าง จึงขออนุญาตบอกเอาไว้ครบถ้วน ณ ที่นี้ว่า
คาถาตะกรุดมหาระงับพิสดาร คือ "โอมมหาระงับ หลับสิ้นทั้งบ้าน โอมชิดมหาชิด โอมปิดมหาปิด สิทธิสวาหับ" ขอยืนยันว่า "สวาหับ" ระยะหลังมีหลายท่านเขียนว่า "สวาหะ"
แล้วก็ต่อด้วยคาถา นะปิดตา โมปิดใจ พุทปิดปาก ธาปิดหู ยะหลับนิ่งอยู่
อิติปาระมิตาติงสา ระงับอินทรา
อิติสัพพัญญู มาคะตา ระงับพรัหมา
อิติโพธิ มะนุปปัตโต ระงับมนุสสา
อิติปิโส จะเตนะโม ระงับทิสา
อิระชาคะตะราสา
ภะสัมสัมวิสะเทภะ
คะพุทปันทูทัมวะคะ
วาโธโนอะมะมะวา
อะวิชสุนุตสานุสติ
ซึ่งตรงจุดนี้นั้น มีส่วนที่ขาดหายไปก็คือ
ติหังจะโตโรถินัง
ปิสัมระโลปุสัตพุท
โสมาณะกะริถาโธ
ซึ่งถ้าหากว่าเราจะเพิ่มเข้าไปก็น่าจะได้อยู่
แล้วก็ไปต่อด้วย "พุทธัง ศัตรูร้าย นะจังงังถอย อย่าละนะสัง พระพุทธังปิด พระธัมมังปิด พระสังฆังปิด พระพุทธเจ้าแผลงฤทธิ์ ปิดทวารทั้งเก้า" ซึ่งตรงจุดนี้หลายต่อหลายคนฟังผิด แล้วก็ไปเขียนว่า "ปิดสังวาลย์ชั้นเก้า" โดยที่ไม่มีความเข้าใจในตัวพระคาถาว่าไปอย่างไรมาอย่างไร จึงอาจจะทำให้มีการผิดเพี้ยนกันไปเรื่อย
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-08-2023 เมื่อ 02:54
|