[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพออกเดินทางจากวัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี ตั้งแต่ตี ๓ เพื่อมุ่งตรงไปยังงานตรวจประเมินโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบที่จังหวัดตราด

แต่ด้วยความที่ออกเช้ามาก ทำให้รถไม่ติด มาถึงจังหวัดจันทบุรีเพิ่งจะ ๗ โมงครึ่งเท่านั้น จึงแวะเข้าไปยังที่พัก คือบ้านวิวน้ำรีสอร์ท จังหวัดจันทบุรี เพื่อขอที่พักให้เรียบร้อยก่อน แล้วนอนพักผ่อนประมาณหนึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงได้วิ่งตรงไปยังบ้านดงกลาง หมู่ที่ ๕ ตำบลเขาสมิง อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด เพื่อร่วมในการตรวจประเมินยกบ้านดงกลางขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ

เมื่อไปถึง กระผม/อาตมภาพก็เดินดูนิทรรศการต่าง ๆ เป็นการหาข้อมูลไปก่อน ปรากฏว่าส่วนที่ชอบใจที่สุดก็คือ ทางด้านนี้มีการเลี้ยงแมงชันโรง หรือบางคนเรียกว่าขี้สูด แมงตังนี แมงชันโรงนั้นจัดเป็นผึ้งชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นผึ้งขนาดเล็ก ไม่มีเหล็กใน ไม่มีน้ำพิษ ทำให้ไม่มีอะไรที่ทำให้ต้องเป็นที่กลัวเกรง

แมงชันโรงนั้น ถ้าหากว่าเป็นชันโรงใต้ดิน พวกเราซึ่งเป็นนักนิยมเครื่องรางของขลังก็จะทราบว่า ถ้าหากว่าการสร้างเบี้ยแก้แล้วอุดด้วยรังชันโรงใต้ดิน เขาจะถือว่ามีความขลัง มีความศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นมาอีกส่วนหนึ่ง

แต่ว่าแมงชันโรงโดยทั่วไปแล้ว มักจะทำรังอยู่ในดินบ้าง ในโพรงหินบ้าง โพรงไม้บ้าง หรือแม้กระทั่งข้างฝา กระผม/อาตมภาพในฐานะเด็กซน ๆ ก็เคยงัดข้างฝาเพื่อดูรังของแมงชันโรงมาแล้ว ปรากฏว่าแมงชันโรงนั้นอาศัยอยู่ในข้างฝา แล้วก็ทำรัง มีลักษณะเหมือนอย่างกับถ้วยที่หงายขึ้น เอาไว้สำหรับบรรจุน้ำผึ้ง

แต่ว่าน้ำผึ้งของแมงชันโรงนั้น ไม่ได้หวานหอมอร่อยเหมือนอย่างกับน้ำผึ้งมิ้ม หรือว่าน้ำผึ้งหลวง น้ำผึ้งของแมงชันโรงนั้นผ่านการหมักมาเป็นอย่างดี มีคุณค่าทางสมุนไพรสูงมาก แต่ว่าจะมีรสออกเปรี้ยวเล็กน้อย ซึ่งด้วยความซนของเด็กก็ไม่ได้ใส่ใจ ว่าอีกฝ่ายต้องใช้ความพยายามเท่าไร ถึงได้เก็บน้ำหวานได้ขนาดนั้น เจอเข้าก็เอาช้อนตักมาทีเดียว ๕ ถ้วย ๑๐ ถ้วย ใส่ปากตัวเองเลย..!