[เถรี]

ครั้นได้เวลาแล้วก็เป็นพิธีเปิด กระผม/อาตมภาพรีบทำประเมินด้วยข้อมูลที่หาล่วงหน้ามาก่อน เสร็จสรรพเรียบร้อยก็ให้คู่ประเมิน คือท่านเจ้าคุณทินน์ (พระโสภณพัฒนคุณ) เจ้าอาวาสวัดพุน้อย เจ้าคณะอำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี เซ็นคู่ แล้วมอบเอกสารให้ไว้กับท่าน เมื่อถึงเวลารับการแนะนำตัวว่าเป็นคณะกรรมการตรวจประเมินเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ขออนุญาตออกเดินทางกลับเลย เนื่องเพราะว่าเป็นเวลาเกือบบ่าย ๓ โมงแล้ว การเดินทางจากจังหวัดระยองไปถึงทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรีนั้น จะใช้เวลาประมาณ ๗ ชั่วโมง..!

เมื่อออกมา ขึ้นรถได้ก็ต้องรีบเข้าระบบซูมมีตติ้งออนไลน์ เพื่อเข้าร่วมประชุมพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ระดับเจ้าคณะจังหวัด รองระดับเจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล รองเจ้าคณะตำบล และเลขานุการทุกระดับ ประจำเดือนสิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ซึ่งพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ได้ขอโทษขอโพยทุกคนว่า ไม่สามารถที่จะแจ้งการประชุมล่วงหน้าได้ เพราะว่าภารกิจของท่านมีเยอะมาก

โดยเฉพาะช่วงนี้ท่านเป็นประธานอำนวยการกลาง โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ซึ่งต้องเดินทางไปให้กำลังใจในการตรวจประเมินทุกภาค ทุกหน ก็แปลว่า ๗๗ จังหวัดทั่วประเทศ ต้องเดินทางไปทั้งหมด จึงต้องเลือกเอาวันที่ท่านเองสะดวก ซึ่งเราทั้งหลายอาจจะไม่สะดวกก็ได้

ในช่วงท้ายของการประชุมนั้น ก็มีการปรารภถึงเรื่องการที่บุคคลที่ตั้งใจทำงาน ก็ทุ่มเทกับงานอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังมีในสายตาของบุคคลบางประเภท ที่เห็นว่าพระสงฆ์เป็น "กาฝากสังคม" บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ภาษีไม่ต้องเสีย บิณฑบาตกินไปวัน ๆ โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลย..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เอาแค่ท่านทั้งหลายซึ่งเห็นแค่การที่กระผม/อาตมภาพทำงานก็พอแล้ว ก็จะรู้คำว่า "ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลย" นั้น เป็นการกล่าวหากันชัด ๆ เพราะว่าทุกวันนี้งานที่ทำนั้น ถ้าหากว่าเป็นบริษัทห้างร้าน หรือว่าทำงานกินเงินเดือน กระผม/อาตมภาพน่าจะรวยล้นฟ้า ไม่ต่ำกว่าท่านธนินท์ เจียรวนนท์ไปแล้ว เนื่องเพราะว่าทุ่มเททำงานชนิดหัวไม่วางหางไม่เว้น..!

แต่ในเมื่อภาพพจน์ของพระภิกษุสามเณรของเรา ในสายตาชาวบ้านส่วนหนึ่ง กลายเป็นกาฝากสังคม จึงเป็นภาระหนักที่เราท่านทั้งหลาย จะต้องทำอย่างไรให้ญาติโยมทั้งหลายเห็นว่า การที่ต้องมีพระภิกษุสามเณรเอาไว้ ไม่ใช่เป็นการฝากสังคม หากแต่ว่าเป็นจิตวิญญาณของสังคม เป็นผู้นำในการที่จะพาให้ท่านทั้งหลายมีสติ รู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ สิ่งใดที่ทำไปแล้ว เดือดร้อนทั้งตนเองและผู้อื่น ก็พึงละเว้น สิ่งใดที่ทำแล้วเป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น ก็ควรที่จะรีบกระทำ