[เถรี]

แต่มาตลกตรงที่ว่า วัดราษฎร์ศรัทธากะยาราม (ธ) นอกจากเป็นวัดธรรมยุตแล้ว ยังเป็นวัดมอญ แต่ตัวหนังสือที่เขียนอยู่กลับเป็นตัวหนังสือพม่า ซึ่งความจริงแล้วมอญมีหนังสือเฉพาะของตน ซึ่งกระผม/อาตมภาพอ่านไม่ออก เนื่องเพราะว่าเคยอ่านแล้ว อ่านไม่ได้ ปรารภกับครูบาน้อยแล้ว ครูบาน้อยบอกว่าตนเองก็อ่านไม่ออกเช่นกัน เพราะว่านี่เป็นอักษรมอญ แล้วก็ยังมีอักษรกะเหรี่ยงที่กระผม/อาตมภาพอ่านไม่ออกอีกเช่นกัน แต่ว่าฟังได้มากอยู่

ดังนั้น..ในส่วนนี้เมื่อพวกเราทำการประเมินเสร็จสรรพเรียบร้อย ทางด้านเจ้าภาพก็ถวายของที่ระลึกให้ ซึ่งส่วนหนึ่งก็คือกระยาสารทและกาละแมที่กวนมาสด ๆ ร้อน ๆ จัดใส่กล่องมาให้เดี๋ยวนั้นเลย โดยเฉพาะในส่วนของผักสดจากสวน ซึ่งดูจากการบรรจุภัณฑ์ต่าง ๆ ที่เรียบร้อยสะอาดมาก และมีตัวหนังสือญี่ปุ่นแล้ว คาดว่าส่งขายที่ประเทศญี่ปุ่นอย่างแน่นอน

ดังนั้น..ในเรื่องของสัมมาชีพ ซึ่งตรงกันข้ามกับข้ออทินนาทาน ทางด้านวัดราษฎร์ศรัทธากะยาราม (ธ) หรือว่าหมู่บ้านวัดราษฎร์ จึงมีอย่างครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว

เมื่อประเมินเสร็จสรรพ กระผม/อาตมภาพลงไปเดินดูนิทรรศการต่าง ๆ โดยเฉพาะปล่อยพันธุ์ปลา ๕๐,๐๐๐ ตัว กระผม/อาตมภาพรับผิดชอบ ๑ ถุง ไม่ทราบเหมือนกันว่ากี่พันตัว แต่ว่ามีหลายตัวที่ร้อนจนกระทั่งเสียชีวิตไปก่อน เมื่อปล่อยปลาเสร็จสรรพเรียบร้อย มีการถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน หลังจากนั้นก็เป็นการถวายภัตตาหารเพล พวกกระผม/อาตมภาพนั่งฉันไป ก็วิจารณ์กันไปว่า กับข้าวอร่อยขนาดนี้ มีหวังกรรมการตรวจหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบ กว่าที่จะตรวจเสร็จ ๒๓ จังหวัดก็คงน้ำหนักขึ้นไปตาม ๆ กัน..!

หลังจากนั้นแล้วพระเดชพระคุณพระมงคลพัฒนาภรณ์ หรือหลวงพ่อเจ้าคุณดิเรก เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาครรูปปัจจุบัน ก็ชวนคณะกรรมการทุกท่านลงเรือเพื่อที่จะไปดูยังสถานที่ต่าง ๆ ที่จัดเตรียมเอาไว้ให้ แต่ว่ากระผม/อาตมภาพก็เหมือนเดิม เนื่องเพราะว่าตนเองประเมินในด้านการปฏิบัติธรรม จึงไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับการไปดูงานใด ๆ ทั้งสิ้น

และวันนี้กรรมการที่เดินทางไกล อย่างเช่นหลวงพ่อเจ้าคุณทินน์ (พระโสภณพัฒนคุณ) เจ้าอาวาสวัดพุน้อย เศรษฐีเรือทอง เจ้าคณะอำเภอหนองม่วง จังหวัดลพบุรี ก็คงไปพักค้างคืนกันที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) แต่กระผม/อาตมภาพสละสิทธิ์ เนื่องเพราะว่าวัดอุทยานก็ไม่ได้อยู่ไกลนัก จึงขออนุญาตคณะกรรมการเดินทางกลับก่อน

เมื่อมาถึงก็ปรากฏว่าไข้จับอีกแล้ว น่าจะเกิดจากการฉันของดีสมุทรสาคร ก็คือมะพร้าวน้ำหอมที่ทำส่งนอกเข้าไป รู้อยู่ว่าฉันเข้าไปแล้วจะต้องเจ็บไข้ได้ป่วยแน่นอน เพราะว่าน้ำมะพร้าวนั้นเป็นธาตุเย็นจัด ฉันเข้าไปเมื่อไรมาลาเรียมีหวังกำเริบแน่..! แต่ที่จำเป็นต้องฉันก็เพราะว่า เจ้าภาพนั่งมองตาปริบ ๆ อยู่ เมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ยอมรับกฎของกรรม ฉันให้ดูเพื่อให้เจ้าภาพชื่นใจ แล้วเรากลับมาที่พักเมื่อไร ก็มาฉันยากันต่อไปก็แล้วกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๔ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)