[เถรี]

แบบเดียวกับที่ไปซุ่มดูนกแร้งกินหมาตาย แล้วก็เอาไม้โสนไล่ตี นกแร้งเป็นนกใหญ่ กว่าจะบินขึ้นได้ต้องมีระยะทางให้วิ่ง เพื่อที่จะกระพือปีกยกตัวเองขึ้นไป ซึ่งเด็กซน ๆ ก็มักจะวิ่งเร็วกว่า แล้วก็มักจะทุบตีนกแร้งจนกระทั่งบอบช้ำสาหัสไปเลย โดยที่เอาแต่ความสนุกอย่างเดียว ไม่ได้คิดอะไร

บางทีก็จับงูเขียวปากจิ้งจก เอาหัวไปจิ้มขี้ควายเละ ๆ ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่างูเขียวปากจิ้งจกนั้นเกลียดขี้ควายอะไรหนักหนา ถ้าหากว่าตัวไหนโดนจับเอาหัวไปจิ้มขี้ควาย ก็จะไล่กัดเด็กคนนั้น จนกระทั่งต้องวิ่งหนีกันแตกกระเจิง ทั้ง ๆ ที่งูเขียวปากจิ้งจกกัดอย่างเก่งก็เจ็บ ๆ คัน ๆ ถลอกเป็นแผล เลือดซิบ ๆ นิดหน่อยเท่านั้นเอง

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นวิธีการเล่นของเด็กบ้านนอก แต่ว่าเป็นการเล่นที่ค่อนข้างจะอุตริ ทำให้สัตว์เดือดร้อนบ้าง ถึงตายบ้าง เป็นต้น ก็ขอให้เข้าใจว่าตำบลจระเข้สามพันนั้นมีที่มาจากจระเข้สามสายพันธุ์ ไม่ใช่จระเข้สามพันตัว

เมื่อถึงเวลา พระเดชพระคุณพระธรรมรัตนมงคล (นพปฎล กตสาโร) ที่ปรึกษาโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) เจ้าคณะจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่วันนี้เดินทางมาร่วมด้วย ก็เป็นประธานในการนำสวดมนต์ ไหว้พระ และเปิดการตรวจประเมิน

กระผม/อาตมภาพเมื่อเห็นพระครูธรรมธรอุทัย อุทโย เจ้าอาวาสวัดพระธาตุโพธิ์ทอง (ธ) และท่านพระครูอุดมศาสนกิจ เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี (ธ) ก็รู้สึกว่างานประเมินในหมวด ๓ ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติธรรมของตนเองนั้น วันนี้คงไม่ต้องประเมิน ให้คะแนนเต็มไปเลยก็ได้..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าท่านพระครูอุดมศาสนกิจ เจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี (ธ) และท่านพระครูธรรมธรอุทัย อุทโยนั้น สมัยก่อนเคยธุดงค์ร่วมกับกระผม/อาตมภาพมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นการเดินในช่วงบ้านน้ำพุ บ้านน้ำเอ่อ บ้านไกรเกรียง หรือแม้กระทั่งทะลุเข้าไปในห้วยขาแข้ง

โดยเฉพาะท่านพระครูธรรมธรอุทัย อุทโย นั้น เคยนำเรือพายไปส่งกระผม/อาตมภาพที่ริมเขื่อนศรีนครินทร์มาแล้ว เนื่องเพราะว่าถ้าหากเราเดินเลาะริมน้ำไป ก็จะเป็นระยะทางที่ยาวไกล แต่ถ้าหากว่าพายเรือ จะลัดตัดตรงไปในเวลาไม่นานเท่านั้น เพื่อที่จะเดินต่อเข้าไปในห้วยขาแข้ง ดังนั้น..เมื่อเจอหน้ากัน ก็ยังมารำลึกถึงความหลังกันว่า เมื่อ ๓๐ ปีก่อน เราเคยธุดงค์ร่วมกันไปที่นั่นที่นี่