[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ถ้าปล่อยให้หลวงปู่หลวงพ่อพระเกจิอาจารย์ต่าง ๆ ออกมาเมื่อไร รถทุกคันก็จะแน่นขนัดกันไปหมด เนื่องจากว่าจะต้องวิ่งมารับครูบาอาจารย์ของตนเองที่หน้าศาลา แล้วคันที่อยู่ข้างหน้า ถ้าหลวงปู่หลวงพ่อท่านอายุมาก เดินช้า คันอื่นก็ไม่ต้องออกกันพอดี

มีกระผม/อาตมภาพเท่านั้นที่นิยมเดินทางไกล มักจะบอกให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซึ่งทำหน้าที่พลขับก็คือ "จอดไกลไม่ว่า แต่ให้ออกสะดวกที่สุด" บางครั้งก็ต้องเดินเป็นกิโลฯ ทีเดียว แต่ก็สะดวกตรงที่ว่าไม่มีใครสามารถที่จะบดบังได้ เมื่อถึงเวลาเราออกมาแล้วก็ไปแน่บ ขณะที่คนอื่นก็ยังคงรถติดกันอีรุงตุงนังอยู่ทางด้านใน เรื่องพวกนี้บางทีถ้าหากว่าเรายอมลำบากนิดหน่อย แล้วมาสบายทีหลัง ก็ยังดีกว่าการที่จะไปเบียดกันอยู่ทางด้านใน

โดยเฉพาะหลวงพ่อแป๊ะนั้น ผู้คนรู้จักกันมากเป็นพิเศษ เพราะว่าอยู่ที่ไหน ท่านก็เสียงดังคับสถานที่อยู่เสมอ แม้กระทั่งหลวงพ่อพระเทพประสิทธิคุณ (ประจวบ ขนฺติธโร ป.ธ.๔) เจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม ยังสงสัยว่ากระผมกับหลวงพ่อแป๊ะรู้จักกันได้อย่างไร ? ต้องกราบเรียนท่านว่า "สมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุง ตาแป๊ะของกระผมนั้นเพิ่งบวชใหม่ ๆ ได้ ๒ พรรษา ท่านไปอยู่วัดท่าซุงมากกว่าวัดของตัวเอง จนกระทั่งคนส่วนหนึ่งคิดว่า หลวงพ่อแป๊ะเป็นลูกศิษย์บวชที่วัดท่าซุงเสียด้วยซ้ำไป"

เพียงแต่ว่าสมัยนั้นต่างคนต่างฝึกฝนวิชา ต่างคนต่างภาวนา เจอหน้ากันกระผม/อาตมภาพก็จัดที่พักให้ แต่พูดคุยกันน้อยมาก มีโอกาสมาพูดกันอย่างชนิดน้ำไหลไฟดับก็ในระยะนี้เอง บางทีนึกถึงสมัยนั้น ยังรู้สึกว่าสบายหูกว่าสมัยนี้ สมัยนี้ไปอยู่ที่ไหน ถ้าหากว่าตาแป๊ะของกระผม/อาตมภาพรู้สึกว่าเขาทำอะไรไม่ทันใจขึ้นมา ก็ด่าโขมงโฉงเฉงเลย ถ้าหากว่าคนที่ไม่เข้าใจก็จะว่าท่านเป็นคนอารมณ์ร้อน อารมณ์ร้าย แต่ความจริงก็คือหลวงพ่อแป๊ะท่านกำลังสอนงานให้ว่า "เอ็งทำแบบนี้งานจะไม่สะดวก เอ็งทำแบบนี้งานจะไม่คล่องตัว ถ้าหากว่าทำแบบที่ข้าว่าก็จะคล่องตัวขึ้น" เป็นต้น

แต่คาดว่าคนโดนด่าอาจจะมัวแต่รับพรอยู่ ก็เลยไม่ได้ดูว่างานตัวเองช้าจนโดนด่า หรือว่างานตัวเองผิดพลาด ถึงได้โดนด่า จึงทำให้หลวงพ่อแป๊ะท่านเป็นที่เลื่องลือ ในลักษณะของการอวยพรด้วยคำพูดแรง ๆ อยู่เสมอ กระผม/อาตมภาพเองอยู่ข้าง ๆ จึงปลอดภัย เพราะว่า "ตำบลกระสุนตก" มักจะไปลงอยู่ที่หลวงพ่อแป๊ะแทน..!