[เถรี]

ส่วนพระเกจิอาจารย์ท่านอื่น ๆ อย่างวันนี้ พระอาจารย์แจ้ (พระครูสมุห์ตะวัน อิทฺธิโชโต) วัดน้อมประชาสรรค์ ซึ่งท่านพรรษาน้อยมาก ตอนนี้ก็ยังอยู่ในระดับของพระนวกะเท่านั้น แต่เมื่อมีชื่อเสียงขึ้นมา คนจึงนิมนต์ไปเสมอ เมื่อท่านมาก็ไม่รู้จะตีหน้าอย่างไร เพราะว่าที่นั่งเหลืออยู่ที่เดียว ระหว่างหลวงพ่ออวยพรกับกระผม/อาตมภาพ

ท่านเองเดินหนีไปวนรอบก็หาที่นั่งไม่ได้ จนกระทั่งท้ายสุด กระผม/อาตมภาพต้องกวักมือบอก "มานี่เถอะ" ในเมื่อถึงเวลาหาที่ไม่ได้แล้ว ครูบาอาจารย์ท่านก็ไม่ได้ถือเนื้อถือตัวอะไร ยกมือไหว้ขอโทษขอขมากันเสร็จ ก็ขึ้นนั่งไปตามหน้าที่ของเรา ท่านเองก็ยังทำหน้ากะเรี่ยกะราดอยู่ เพราะว่าถูกหนีบอยู่ระหว่างพระอายุกาลพรรษามาก ๆ ทำให้เกิดความไม่สบายใจขึ้นมาได้

แต่เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่า พระอาจารย์แจ้นั้นมีเวรกรรมมาก พรรษาเพิ่งจะ ๔ - ๕ พรรษาเท่านั้น ก็มีชื่อเสียงในระดับนี้แล้ว กว่าที่จะแก่เท่ากระผม/อาตมภาพ แล้วกว่าที่จะแก่เท่าหลวงพ่ออวยพร หรือว่าหลวงพ่อแม้น รับประกันได้ว่าโดนญาติโยมกวนกันจนตายไปข้างหนึ่ง..!

เรื่องนี้ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมของใครของมัน ถ้ารู้จักรักษาเวลาส่วนตัว ก็ยังพอที่จะมีเวลาพักผ่อนบ้าง แต่ถ้าหากว่าสงเคราะห์ญาติโยมอย่างเดียว โดยที่ไม่ได้ดูเวลาส่วนตัวของตัวเอง ก็อาจจะต้องโดนหามเข้าโรงพยาบาลไปให้น้ำเกลือ เหมือนกับพระเกจิอาจารย์หลายต่อหลายรูป ที่มีเมตตาเป็นปกติ แต่ว่าเมตตาจนลืมไปว่า ตนเองนั้นต้องเมตตาต่อตนเองด้วย..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๗ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)