[เถรี]

สมัยที่กระผม/อาตมภาพเรียนชั้นประถมอยู่นั้น สำหรับสีประจำวัน เขาให้ท่องว่า

สัปดาห์หนึ่งนั้นมี จำให้ดีมีเจ็ดวัน
สีแดงนั้นวันอาทิตย์ เหลืองจับจิตคือสีวันจันทร์

วันอังคารสีสวยงาม สมนามคือสีชมพู
พุธนั้นดูเขียวขจี พฤหัสบดีเป็นสีน้ำเงิน

วันศุกร์สวยเกิน มองเพลินเป็นม่วงงามขำ
เสาร์สีดำจำเอาไว้ ท่องให้ขึ้นใจอย่าได้ลืมเอย

เราจะเห็นได้ว่า ตั้งแต่วันพฤหัสบดีนั้นได้เปลี่ยนมาเป็นสีส้ม วันศุกร์เป็นสีฟ้า วันเสาร์เป็นสีม่วง ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ไม่รู้เหมือนกันว่า การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นตอนไหน แล้วถ้าเอาตามตำราพิชัยสงครามโบราณ ที่กระผม/อาตมภาพว่าไปในตอนแรกนั้น นอกจากเสื้อผ้าอาภรณ์แล้ว ยังต้องใช้อาวุธคู่มือให้ตรงกับวันด้วย

อย่างเช่นว่า วันอาทิตย์ใช้สีแดง พร้อมกับธนู วันจันทร์ใช้ผ้าพื้น ซึ่งก็น่าจะเป็นพื้นขาว พร้อมกับใช้ดาบ วันอังคารใช้สีชมพู พร้อมกับดาบและดั้ง วันพุธใช้สีเขียว ทรงดาบเหมือนกัน วันพฤหัสบดีใช้สีม่วง ต้องบอกว่าม่วงเข้ม พร้อมกับอาวุธอะไรก็ได้ วันศุกร์นั้นใช้สีเหลืองพร้อมกับธนู วันเสาร์ใช้สีดำ ใช้อาวุธได้ทุกอย่าง

เรื่องพวกนี้ พอนาน ๆ ไป ไม่ทราบเหมือนกันว่าค่านิยมจากที่อื่น อย่างเช่นว่าอาจจะมาจากทางด้านวัฒนธรรมอินเดียบ้าง วัฒนธรรมจีนบ้าง ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงไปก็เป็นได้

สิ่งที่กระผม/อาตมภาพท่องมาจากตำราพิชัยสงครามโบราณนี้ แม้แต่น้องเล็กก็ยังถามว่า "แล้วหลวงพ่อไปเอามาจากไหน ?" กระผม/อาตมภาพบอกว่า ตนเองอ่านหนังสือหมดห้องสมุดไปตั้งแต่ชั้นประถมปีที่ ๒ พอขึ้นชั้นประถมปีที่ ๕ เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ ก็อ่านหมดไปอีกหนึ่งห้องสมุด พอขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ ก็อ่านหมดไปอีกหนึ่งห้องสมุด..!

ดังนั้น..ตำราเก่า ๆ บางอย่างที่จดจำเอาไว้ แต่เด็กรุ่นหลังไม่ได้ร่ำเรียน ก็ทำให้ไม่มีปรากฏขึ้นในอินเตอร์เน็ต ขณะเดียวกัน คนที่รู้และจำได้ก็มีน้อยลงไปเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่ก็อายุมาก ล่วงลับดับขันธ์ไปตาม ๆ กัน ดังที่โบราณกล่าวเอาไว้ว่า ของกินถ้าไม่กินก็เน่า เรื่องเล่าถ้าไม่เล่าก็ลืม วันนี้กระผม/อาตมภาพจึงนำเอามาบอกกล่าวเอาไว้ เพื่อที่ให้คนรุ่นหลังได้ยินได้ฟัง และอาจจะค้นคว้าจากอินเตอร์เน็ตได้ในอนาคต

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)