[เถรี]

ในเรื่องของการก่อสร้างนั้น ถ้าหากว่าเราสามารถวางกำลังใจได้ ก็จะเห็นหน้าเห็นหลัง มีความก้าวหน้าอย่างชัดเจนไปเลย แต่ถ้าวางกำลังใจไม่ได้ ก็จะเครียดเสียมาก โดยเฉพาะบรรดาเจ้าอาวาสรุ่นใหม่ ๆ ที่ยังไม่มีบารมีเพียงพอที่จะรวบรวมกำลังใจของญาติโยมได้ ก็ต้องไปขอความช่วยเหลือจากที่โน่นบ้าง ที่นี่บ้าง ซึ่งกระผม/อาตมภาพ ถ้าหากว่ามีใครขอความช่วยเหลือมา ก็จะจับเรียงเอาไว้ในบัญชี ท่านที่ขอความช่วยเหลือมาในระยะหลัง ๆ บางรายนั้น บัญชีจะอยู่ในระดับที่อีก ๔๐ ปีข้างหน้า..! ถ้ากระผม/อาตมภาพไม่มรณภาพเสียก่อนจะไปทำให้

โดยเฉพาะบางท่านเป็นรองเจ้าคณะจังหวัด เป็นเจ้าคุณชั้นราช แต่ว่าขอให้กระผม/อาตมภาพช่วยทำอุโบสถให้สักหลัง เหล่านี้เป็นต้น กระผม/อาตมภาพก็ออกอาการ "น้ำตาจิไหล" เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ท่านเองมีต้นทุนทางโลกสูงมากขนาดนั้น แล้วทำไมยังจะต้องมาขอความช่วยเหลืออีก ? ขณะที่บุคคลที่ต้นทุนน้อยกว่า ควรที่จะได้รับความช่วยเหลือก่อน ก็จำเป็นต้องรอคิวต่อจากท่านไป

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก็แล้วแต่ว่าแต่ละคนจะมีแนวคิดอย่างไร กระผม/อาตมภาพเองนั้น ครูบาอาจารย์ท่านสอนให้ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา ดังนั้น..ถ้าสามารถช่วยได้ก็ช่วย สามารถทำได้ก็ทำ เหมือนอย่างกับหลวงพ่อโท - ท่านพระครูวิสาลกาญจนกิจ เจ้าอาวาสวัดตะคร้ำเอน รองเจ้าคณะอำเภอท่ามะกา ซึ่งท่านก็ทำงานทุกอย่างเพื่อคณะสงฆ์ ก็แปลว่าทำเพื่อพระพุทธศาสนานั่นเอง และโดยจริตนิสัยแบบนี้ ทั้งหลวงพ่อโทและกระผม/อาตมภาพ ก็คงจะทำงานกันไปจนกระทั่งวันมรณภาพนั่นเอง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๕ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)