[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๔ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ถ้าหากว่าย้อนหลังไป ๕๐ ปี เขาเรียกว่า "วันมหาวิปโยค" ใครเกิดไม่ทันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ไป..!

ตอนนั้นกระผม/อาตมภาพเรียนชั้นมัธยมอยู่พอดี ทนเห็นรัฐบาลล้อมปราบนักศึกษาไม่ได้ พาเพื่อนเดินขบวนไปขออนุญาตครูใหญ่เข้ากรุงเทพฯ ครูใหญ่สั่งปิดโรงเรียนเดี๋ยวนั้นเลย..! เป็นการแก้ปัญหาที่เด็ดขาดและ "ทันฟืนทันไฟ" มาก เพราะว่าทันทีที่สั่งปิดเรียน พวก "เด็กเรียน" ก็หายกลับบ้านไปเกินครึ่งแล้ว ที่เหลือขาดแรงสนับสนุน ก็กลับบ้านไปแบบจ๋อย ๆ แต่โดยดี..!

ต้องบอกว่าครูบาอาจารย์สมัยนั้นห่วงลูกศิษย์อย่างชนิดที่เหมือนกับลูกของตัวเอง ไม่อยากให้ไปเดือดร้อน โดยเฉพาะวัยรุ่นระดับมัธยม หรือมหาวิทยาลัย กำลังอยู่ใน "วัยวิกฤต" ก็คือฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน "คิดบวก" อย่างเดียว..! เรื่องอื่นไม่ค่อยจะคิด

คราวนี้เราจะเห็นว่า รัฐบาลใดก็ตาม ถ้าหากว่าไม่ได้รับแรงสนับสนุนจากประชาชน ต่อให้มีอำนาจล้นฟ้าก็อยู่ไม่ได้ รัฐบาลสมัยนั้นก็เช่นกัน พอคนแห่ออกมามาก ๆ เข้า ท้ายสุดก็ต้องเดินทางออกนอกประเทศ แล้วภายหลังก็มีการเดินทางกลับมาในสถานภาพของนักบวช แต่ว่าไม่เป็นที่ยอมรับ จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ขึ้นอีกรอบหนึ่ง..!

บ้านเราเมืองเราต้องบอกว่า "ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน" ที่อยู่ยั้งยืนยงมาได้ทุกวันนี้ ก็เพราะมีสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นหลัก แม้แต่ต่างประเทศเขาก็ไม่เชื่อ อย่างเช่นว่าเหตุการณ์ "พฤษภาทมิฬ" เดือนพฤษภาคม ปี ๒๕๓๕ ปะทะกันระหว่างรัฐบาลกับผู้ประท้วงจะเป็นจะตาย ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เรียกทั้ง ๒ ฝ่ายเข้ามา บอกว่า "ถ้าจะเอาแพ้เอาชนะกัน คนที่แพ้หนักที่สุดคือประเทศไทย..!" เท่านั้นเอง..ทุกอย่างจบหมด..!

ดังนั้น..ในเรื่องของสถาบัน ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ จึงเป็นเรื่องที่จำเป็นที่จะต้องอยู่คู่สังคมไทย บ้านเราเมืองเรา สถาบันศาสนาเป็นหลัก เป็นเครื่องยึดโยงใจบุคคลที่มีความเชื่อถือศรัทธาในสิ่งเดียวกัน เข้ามารวมกันเป็นปึกแผ่น องค์พระมหากษัตริย์เล็งเห็นดังนั้น จึงให้การสนับสนุนศาสนาในฐานะองค์เอกอัครศาสนูปถัมภก

ในเมื่อชาวบ้านทั่วไป เห็นว่าพระองค์ท่านให้การสนับสนุนสถาบันที่เขาศรัทธาและเชื่อถือ ก็ถือว่าเป็นพวกเดียวกัน จึงให้การสนับสนุนสถาบันพระมหากษัตริย์ เมื่อมีการสนับสนุนในลักษณะอย่างนั้น สถาบันชาติจึงเป็นปึกแผ่นแน่นหนามั่นคงขึ้นมา

ดังนั้น..คำว่า ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ของบ้านเรา จึงแยกออกจากกันไม่ได้ เหมือนกับเก้าอี้สามขา ขาดไปขาหนึ่งเมื่อไร ก็ล้มเมื่อนั้น..!