[เถรี]

กระผม/อาตมภาพยังดีใจว่า ครูบาอาจารย์ของเรา ช่างรู้ใจลูกศิษย์เหลือเกินว่า กระผม/อาตมภาพเป็นคนขี้เกียจ ถ้าต้องให้ใช้กำลังของตนเอง ดีไม่ดีก็ไม่รับงานเอาเสียเลย แต่เมื่อสามารถที่จะขอบารมีพระ บารมีพรหม บารมีเทวดา หรือว่าบารมีของครูบาอาจารย์สงเคราะห์ ก็พอที่จะทนทำงานเหล่านี้ได้

แล้วส่วนที่คนอื่นมักจะหัวเราะก็คือ กระผม/อาตมภาพเป็นพระเกจิอาจารย์ที่ไร้จุดเด่นโดยสิ้นเชิง..! เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าพระเกจิอาจารย์บางท่านก็มีลายสักเต็มองค์ บางท่านก็เคี้ยวหมากปากแดงมาแต่ไกล บางท่านก็ถือไม้เท้าที่มีสัญลักษณ์ของตนเอง บางท่านก็มีลูกประคำยาวแทบจะลากพื้น เหล่านี้เป็นต้น

แต่กระผม/อาตมภาพมา "ตัวเปล่าเล่าเปลือย" แทบจะไม่มีอะไรให้เห็นเลยว่าเป็นพระเกจิอาจารย์ เข้าไปบางวัด เขายังคิดว่าเป็นพระอาคันตุกะ มากราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวัดเสียด้วยซ้ำไป แต่พอมีผู้รู้จักกรูกันเข้ามากราบ ก็ทำเอาผู้ที่ไม่รู้จักถึงขนาดนั่งงง ๆ ว่า "ท่านนี้เป็นใครกันแน่ ถึงได้มีแฟนคลับเยอะเหลือเกิน..!?" เหล่านี้เป็นต้น

เมื่อเสร็จพิธี กระผม/อาตมภาพรับไทยธรรมแล้ว ก็ออกจากโบสถ์ไล่ ๆ กับท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี เนื่องเพราะว่าช่วงเวลานี้ถ้าช้า รถก็จะติดมากเป็นพิเศษ แต่ขนาดนั้นก็ตาม เมื่อมาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนที่กุฏิริมป่าช้า วัดอุทยานแห่งนี้ ก็ยังถึง ๕ โมงครึ่งทีเดียว แต่ว่าก็ยังได้กำไรในเวลาพุทธาภิเษก เพราะว่ากดสะสม "เสบียงบุญ" ไปได้ ๑ ชั่วโมงครึ่ง ขอให้ทุกท่านได้โมทนาร่วมกัน

สำหรับวันนี้ก็เรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๕ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)