[เถรี]

ดังนั้น..การที่จะต้องลงไป เพื่อร่วมงานศพของครูบาอาจารย์สายหลวงพ่อเดียวกัน จึงเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ แล้วขณะเดียวกันก็มีเครื่องบินลงสู่หาดใหญ่ แบบที่กระผม/อาตมภาพสะดวก ก็คือขึ้นจากสนามบินดอนเมืองนั้น แค่เที่ยวบ่ายเที่ยวเดียวเท่านั้น และเป็นเที่ยว ๑๓.๑๕ น. จึงไม่สามารถที่จะทอดกฐินตามกำหนดเดิมคือ ๑๓.๐๐ น. ได้ ต้องเปลี่ยนมาเป็นทอดถวายในช่วงเช้า

เสร็จสรรพเรียบร้อย พระครูปลัดพิจารย์ วิจารโณ ก็นำเอาพระภิกษุวัดโพธิ์ผักไห่มากราบขอบพระคุณที่อนุเคราะห์สงเคราะห์ในครั้งนี้ พร้อมกับสั่งลูกศิษย์นำอาหารกล่องขึ้นรถไปให้ด้วย กระผม/อาตมภาพจะได้ฉันเพลในระหว่างทาง

แต่ปรากฏว่าเมื่อไปถึงสนามบินดอนเมืองและทำการเช็คอินเสร็จเรียบร้อยแล้ว นั่งภาวนาสะสมเสบียงบุญอยู่ประมาณ ๒ ชั่วโมง ก็ต้องย้ายจากประตู ๓๖ ไปประตู ๗๒ ซึ่งอยู่คนละทิศคนละทางกัน และเครื่องบินเที่ยวเดียวที่มีอยู่ ก็เลื่อนจากการออกตอน ๑๓.๑๕ น. เป็น ๑๔.๑๐ น. ทำให้กระผม/อาตมภาพสามารถที่จะสะสมเสบียงบุญเพิ่มขึ้นได้อีก ๑ ชั่วโมง..!

แต่สิ่งที่ไม่ดีก็คือว่าขาดการพักผ่อน ทำให้อาการมาลาเรียเรื้อรังทำท่าจะกำเริบ เนื่องเพราะว่าเครื่องปรับอากาศในสนามบินนั้นเปิดเอาไว้เย็นมาก ถ้าไม่ใช่ ๑๘ องศาเซลเซียส ก็น่าจะอยู่ที่ ๒๑ องศาเซลเซียส ซึ่งท่านทั้งหลายอาจจะคิดว่ากำลังเย็นฉ่ำเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่กระผม/อาตมภาพอย่างแน่นอน เนื่องเพราะว่าถ้าเป็นสถานที่ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ จำเป็นต้องใช้เครื่องปรับอากาศ กระผม/อาตมภาพจะเปิดไว้ที่ ๒๗ หรือ ๒๘ องศาเซลเซียส แล้วยังต้องใส่อังสะกันหนาวอีกด้วย..!

ท่านทั้งหลายอาจจะคิดว่า "อะไรร่างกายจะแย่ปานนั้น..!?" ขอบอกว่าถ้าบุคคลใดบุคคลหนึ่งโดนมาลาเรียกินมาตลอด ๔๐ ปี ย่อมไม่มีไฟธาตุเหลือพอที่จะทำสิ่งหนึ่งประการใดได้แล้ว นอกจากต้องทนกับอากาศหนาวเป็นพิเศษ แต่ก็ยังโชคดีว่า เมื่อเวลาไปอยู่ในสถานที่ซึ่งหนาวมาก ๆ บรรดาเจ้าที่เจ้าทางท่านเมตตาสงสาร จึงช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้ ทำให้รอดตัวมาได้เกือบทุกงาน

เมื่อเครื่องบินลงที่สนามบินหาดใหญ่ คุณประภาส กมลศรี มารับไปวัดชัยชนะสงคราม กราบสังขารของหลวงปู่เจ้าคุณอำนวย ญาติโยมทางด้านนี้ก็ดีอกดีใจที่ได้พบหน้า แม้กระทั่งกำลังแต่งตัวอยู่ ก็ถ่ายรูปเป็นการใหญ่ จนต้องดุไปว่า "พระกำลังแต่งตัว ถ่ายรูปตอนนี้ถือว่าเสียมารยาท" เป็นต้น