[เถรี]

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อย ลงไปทางด้านหน้าโรงแรม ปรากฏว่าญาติโยมเข้าแถวนั่งกันเป็นระเบียบ รอใส่บาตรพระ ซึ่งปกติพระท่านจะเดินรับบิณฑบาตผ่านที่ถนนหน้าโรงแรม แต่วันนี้ถือว่าพิเศษ ก็คือนิมนต์ให้ท่านเดินเข้ามาด้านในเลย ญาติโยมทุกคนจึงได้ใส่บาตรพระภิกษุสามเณร ๙ รูป กระผม/อาตมภาพถวายปัจจัยให้ท่าน รูปละ ๑๐๐,๐๐๐ กีบ ถามท่านที่เดินนำหน้าว่า "กี่พรรษาแล้ว ?" ท่านบอกว่า "๙ พรรษาครับ" เมื่อทราบว่ากระผม/อาตมภาพ ๓๘ พรรษาแล้ว ท่านจึงยกมือไหว้แทบไม่ทัน..!

หลังจากนั้นแล้วญาติโยมส่วนหนึ่งที่ยังไม่ได้รับประทานอาหารเช้า ก็เข้าไปรับประทานในห้องอาหาร ส่วนกระผม/อาตมภาพเก็บข้าวของทุกอย่างลงกระเป๋าใบเดียว รวมแล้วน้ำหนัก ๔.๘ กิโลกรัม แล้วหิ้วขึ้นรถไปตามปกติ ประมาณว่าถ้าต้องไปจากโรงแรมนี้เลยโดยไม่ย้อนกลับมา ก็สามารถที่จะไปได้เลยทีเดียว แต่ว่าต้องรอกันอยู่ค่อนข้างนานเหมือนกัน เพราะว่าญาติโยมส่วนหนึ่งเมื่อมาถึงแล้ว แทนที่จะรีบขึ้นรถ กลับกลายเป็นไปยืนคุยกันอยู่ด้านล่างบ้าง ถ่ายรูปบ้าง มองหาดอกจำปาที่มี ๔ กลีบ ๖ กลีบบ้าง จึงทำให้ออกเดินทางค่อนข้างจะสาย

วันนี้เราต้องตรงไปยังอุทยานน้ำตกตาดคอนพะเพ็ง ซึ่งอยู่ห่างไป ๑๕๐ "หลัก" ก็คือ ๑๕๐ กิโลเมตร ต้องใช้ระยะเวลาประมาณ ๓ ชั่วโมงเศษ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ถนนในประเทศลาวนี้ค่อนข้างจะเล็กและแคบ รถจึงไม่สามารถที่จะทำความเร็วได้

แม่หญิงปุ๋ย หรือชื่อจริงก็คือสมฮัก ไซยะมูน ก็ยังเล่าถึงเรื่องของรถในประเทศลาวว่า วิธีขับรถในประเทศลาว ครูฝึกเขาสอนไว้ ๓ วิธีด้วยกัน

วิธีที่ ๑ เจ้าอย่าขับไปตำผู้อื่น วิธีที่ ๒ เจ้าอย่าขับให้ผู้อื่นมาตำเจ้า วิธีที่ ๓ เจ้าและผู้อื่นอย่าขับไปตำกันเอง ก็มีวิธีการเพียงเท่านี้สำหรับคนขับรถในประเทศลาว..!