[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ตอนเช้าหลังจากที่ทำการบวชเนกขัมมะให้แก่ทุกคนแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องเดินทางไปยังสนามสอบนักธรรมชั้นโท - ชั้นเอก (สนามหลวง) ที่วัดไชยชุมพลชนะสงคราม (พระอารามหลวง) ซึ่งเป็นสนามสอบที่ ๑ ของคณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อร่วมพิธีเปิดการสอบวันสุดท้ายของปีนี้

คราวนี้การที่ท่านทั้งหลายบางคน หวังว่ากระผม/อาตมภาพจะเป็นผู้นำในการปฏิบัติธรรมเอง ก็ต้องบอกว่าหลายท่านได้พลาดไปแล้ว เนื่องเพราะว่าเริ่มนำปฏิบัติตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง แต่พวกเรามาเอาตี ๔ ครึ่ง..! เป็นต้น

โดยเฉพาะในส่วนของการปฏิบัติธรรมนั้น ครูบาอาจารย์มีหน้าที่ในการแก้ปัญหาให้กับลูกศิษย์ ไม่ได้มีหน้าที่ในการแบก ในการหาม ในการฉุดกระชากลากถูพวกเราไป แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ตรัสเอาไว้ชัดเจนว่า "อักขาตาโร ตถาคตา แม้แต่ตถาคตก็เป็นได้เพียงผู้บอกเท่านั้น" ส่วนบอกแล้ว พวกเราจะทำหรือไม่ทำ ก็ต้องอยู่ในลักษณะของ "ตัวใครตัวมัน" เพราะว่าการปฏิบัติธรรมนั้น ถ้าเราเอาแต่หวังพึ่งพิงคนอื่นอยู่ ย่อมไม่สามารถที่จะเอาตัวรอดได้

การปฏิบัติธรรมไม่ใช่การลอกข้อสอบ คนอื่นทำได้ แล้วเราลอกตามก็สอบได้ด้วย การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ใครทำใครได้ ไม่สามารถที่จะทำแทนกันได้ แต่ว่าถ้าหากว่ามีบุคคลบางประเภท ที่ผู้อื่นแค่บอกกล่าวก็สามารถที่จะทำตามได้เลย ถ้าอย่างนั้นต้องบอกว่าเป็นบุคคลที่ค่อนข้างจะหาได้ยาก

ตัวกระผม/อาตมภาพเอง สมัยที่ปฏิบัติธรรมอยู่ ใครที่ทำได้มากกว่า อย่ามาเล่าให้ฟัง เล่าให้ฟังเดี๋ยวนั้นก็ตามทันเดี๋ยวนั้นเลย..! ดังนั้น..ถ้าหากว่ามีการสนทนาธรรมกันตามกาลที่เหมาะสม ซึ่งบาลีกล่าวว่า กาเลน ธมฺมสากจฺฉา เอตมฺมํคลมุตฺตมํ ก็จะเปิดโอกาสให้บุคคลประเภทนี้แหละ ที่สามารถปรับกำลังใจ ไล่ตามบุคคลที่ทำได้มากกว่า อยู่ในลักษณะว่า น้ำขึ้นถึงไหน เรือก็ลอยสูงไปแค่นั้น

เพียงแต่อย่าลืมตรงที่ว่า "สนทนาธรรมกันตามกาล" ก็คือเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่เอาแต่พล่ามกันทั้งวัน จนกลายเป็นฟุ้งซ่านไปแทน ดังนั้น..การปฏิบัติธรรม ถ้าเรามีกัลยาณมิตรที่เป็นคู่แข่ง ความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมก็จะมีมาก