[เถรี]

อย่างล่าสุดที่ไปประเทศลาว ตากล้องประจำคณะถ่ายรูปสาวหนึ่งนาง ซึ่งนั่งอยู่ห่างจากที่กระผม/อาตมภาพยืนไม่หนี ๗ - ๘ เมตร แต่ดันเล็งตรงเป๊ะเลย กลายเป็นว่าผู้หญิงอยู่ในอ้อมอกของพระ..! นั่นก็คือสิ่งที่เราต้องระวังตัวเอง เพราะฉะนั้น..ช่วงที่ไปลาว บางทีญาติโยมก็คิดว่ากระผม/อาตมภาพทำอะไรเร็ว เขายังตั้งหลักไม่ทันเสร็จเลย ถ่ายรูปไปแล้ว ความจริงไม่ใช่ อาตมภาพดูท่าว่าไม่ดีก็เดินหนีจากจุดนั้นไปเลย เพราะว่าถ้าขืนให้ถ่ายรูปออกไป เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก..!

แม้แต่เตือนว่ารูปของครูบาอาจารย์ควรจะเป็นรูปที่ดูดีที่สุด แต่คราวนี้ คำว่าดูดีที่สุด มาตรฐานของคนก็ดันไม่เท่ากันอีก..! ก็คือเขารู้สึกว่ารูปแบบนั้นดีแล้ว ก็เลยกลายเป็นว่า ครูบาอาจารย์บางท่านเสียหายเพราะการกระทำของลูกศิษย์ ที่บอกว่ารักและเคารพตนเอง ทำไปด้วยความไม่รอบคอบ ขาดสติ แต่คิดว่าดี แล้วพอเรื่องเสียหายขึ้นมา จะไปโวยกับใคร ก็ตัวเองทำเอง..!

สมัยก่อนพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง พอมีข่าวคราวในด้านที่ไม่ดี ท่านก็เฉย ๆ ด้วยความที่ยังเป็นบุคคลที่กิเลสอยู่ กระผม/อาตมภาพก็เรียนถามท่านว่า "หลวงพ่อจะไม่แก้ข่าวนี้หรือครับ ?" ท่านบอกว่า "ถ้าคนไม่เชื่อ เราก็ไม่ต้องเสียเวลาไปแก้ข่าว แต่ถ้าคนที่เชื่อไปแล้ว แก้ข่าวให้ตาย เขาก็เชื่อ ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ก็เสียเวลาที่จะไปพูด"

ปัจจุบันนี้กระผม/อาตมภาพก็ทำแบบเดียวกัน ถึงเวลามีอะไรขึ้นมาก็รอให้เขารู้เอง แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า พอรู้ความจริงแล้ว คำขอโทษแม้แต่นิดเดียวก็ไม่เคยได้รับ ตอนที่ด่าที่ว่าก็ใส่ซะเต็มที่ กลัวโลกจะไม่รู้..! แต่ตอนจะขอโทษ..อาย..กลัวคนอื่นรู้..! เป็นเรื่องที่เราต้องทำใจเอง ก็คือ เป็นธรรมดาของการเกิดมา ที่จะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้

ในเมื่อธรรมดาของโลกเป็นเช่นนี้ ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาในโลกที่มีแต่ความทุกข์ยากเร่าร้อนเช่นนี้ ก็ไม่พึงมีกับเราอีก มีสถานที่เดียวซึ่งพ้นตายพ้นเกิด ก็คือพระนิพพาน ก็เปลี่ยนเป็นเอากำลังใจไปเกาะพระนิพพานแทน ไม่ต้องไปยุ่งกับอะไรทางโลก ๆ กันต่อไป

เรื่องที่บอกที่กล่าวพวกเรา ก็เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วพวกเราไม่ได้คิดเผื่อคนอื่น สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราพูด สิ่งที่เราทำ เราใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางทั้งหมด ไม่เคยเอาใจเขามาใส่ใจเรา ก็คือไม่เคยคิดว่าคนอื่นต้องการแบบใด เข้ามาถึง กูก็ดึงพัดลม เปิดก่อนแล้ว ไอ้คนข้าง ๆ หนาวแทบตาย ไม่เคยถามสักคำว่าเขาหนาวหรือเปล่า..!?