เมื่อทุกคนแสดงความเห็นกันเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอแสดงความขัดใจทุกคน ที่พวกเราต้องสร้างงานสาธารณสงเคราะห์ในนามขององค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลางทุกปี ก็คือ ขอให้มอบเงินสาธารณสงเคราห์ ๒๐,๐๐๐ บาท ซึ่งเป็นเงินกองกลางขององค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นนี้ ให้กับท่านอาจารย์พระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ปธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองโพ จังหวัดราชบุรี รองเจ้าคณะอำเภอโพธาราม นำไปเป็นเจ้าภาพร่วมสร้างพระประธานสูง ๑๒๐ ฟุต ที่ประเทศศรีลังกา ซึ่งทุกท่านก็อนุโมทนาด้วยกันทั้งสิ้น
เมื่อการประชุมเสร็จสิ้นลงแล้ว ก็นัดแนะกันว่าการประชุมสมัยสามัญประจำปี ครั้งที่ ๑/๒๕๖๗ นั้น หลวงพ่อเชาวลิตร (พระครูโสภิตปัญญากร) เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยอง ท่านจะรับเป็นเจ้าภาพเอง
เมื่อถึงเวลานั้นแล้วกระผม/อาตมภาพฝาก "วาระสืบเนื่อง" ไว้ด้วย ก็คือให้มีการเลือกตั้งประธานองค์กรพระอุปัชฌาย์ รุ่นที่ ๕๑ รูปใหม่เสียที เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเป็นประธานรุ่นมาสองวาระ แถมยังรักษาการในช่วงเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาด รวมเวลาแล้วเกือบจะ ๘ ปีเต็ม ถ้าหากว่าถึงวันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๗ ก็ทำหน้าที่ประธานรุ่นมา ๘ ปีแล้ว ถ้ามีใครเบื่อหน่ายหน้าประธานรุ่น จะได้ออกเสียงเลือกคนอื่นเขาบ้าง กระผม/อาตมภาพจะได้พักผ่อนเสียที
เสร็จสรรพเรียบร้อย ด้วยความที่ทุกคนคิดถึงกันมาก จึงอ้อยอิ่งกันแทบไม่อยากจะลาจาก เพราะว่าปีหนึ่งก็ได้มารวมตัวกันแค่สองครั้งเท่านั้น แม้ว่าการทำสาธารณประโยชน์ ก็กลายเป็นว่า เมื่อประชุมที่ไหน ก็มอบให้กับบุคคลที่เหมาะสมในที่ประชุมนั้นเลย ไม่ได้มีการเดินทางไปร่วมงานสาธารณสงเคราะห์กันอีกเหมือนกับในช่วงต้น
การที่พบปะกันก็ลดน้อยถอยลงไปเรื่อย เพราะว่าแต่ละรูปแต่ละคน ล้วนมีภารกิจมากขึ้นไปตามลำดับ แล้วขณะเดียวกัน อายุกาลก็ผ่านวัยมากขึ้นไปทุกที ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทุกท่านที่นั่งมองหน้ากันอยู่นี้ ในการประชุมครั้งหน้ายังจะอยู่กับครบถ้วนหรือไม่ !? กระผม/อาตมภาพร่ำลาเพื่อนฝูงทุกคน แล้วก็ได้เดินทางกลับเข้าสู่ที่พัก เตรียมที่จะเดินทางไปปฏิบัติธรรมที่มหาจุฬาอาศรม ตำบลดงพญาเย็น อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมาต่อไป
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 16-12-2023 เมื่อ 02:59
|