[เถรี]

ครั้นออกมาด้านนอก กระผม/อาตมภาพวิ่งหาห้องน้ำก่อนเพื่อน เนื่องเพราะว่ารู้สึกปวดปัสสาวะตั้งแต่เครื่องเพิ่งจะเริ่มขึ้น แต่พอเข้ากรรมฐานไปแล้วก็ไม่รู้สึกอะไร พอคลายกำลังใจออกมา รู้สึกว่าปวดปัสสาวะมาก จึงต้องรีบเข้าห้องน้ำก่อน ผลปรากฏว่านั่งปัสสาวะอย่างเดียวเกือบนาทีครึ่ง..! เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วก็เดินไปยังสายพานที่ ๓ เพื่อรอรับกระเป๋า ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีกระเป๋ากับใครเลย เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ามีกระเป๋าส่วนตัวใบเดียว น้ำหนักประมาณ ๕ กิโลกรัมเท่านั้น จะไปไหนใกล้ไกลขนาดไหน ก็ไปแค่นี้ จึงทำให้ทุกคนแปลกใจว่าไปได้อย่างไรกัน ?

ครั้นรอจนกระทั่งญาติโยมทุกคนผ่านมาแล้ว ถึงได้ทราบว่า ที่ช้านั้นเพราะว่ามีโยมท่านหนึ่ง ไม่มีวันและเดือนเกิด มีแต่ปี พ.ศ. เกิดเท่านั้น จึงทำให้ทางด้านเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง สอบถามซักไซ้เป็นการใหญ่ แต่ท่านอาจจะไม่คล่องตัวในภาษาอังกฤษสำเนียงแขก ไม่สามารถที่จะอธิบายให้กระจ่างได้ จึงต้องให้พระศรีลังกาผู้ประสานงานของเรา คือท่านอริยรัตนะไปทำการอธิบายให้แทน

เมื่อผ่านมาได้ ก็รับกระเป๋ากันชนิดที่ดูแล้วไม่น่าเชื่อว่ากระเป๋ารวมกันแล้วจะมากมายขนาดนี้ เดินออกมาทางด้านนอกได้ กระผม/อาตมภาพก็ตรงไปแลกเงินศรีลังกาก่อน โดยเอาธนบัตรจีน ก็คือเงินหยวน จำนวน ๕๐๐ หยวน ไปแลก ซึ่งอัตราแลกเปลี่ยนก็ถือว่าใช้ได้ทีเดียว ขณะเดียวกัน คนอื่น ๆ ออกมา ก็มาแลกเงินกันเป็นการใหญ่ ทำให้เสียเวลาตรงนี้ไปค่อนข้างที่จะมาก

เดินเลยที่แลกเงินออกมาหน่อยก็มีสาว ๆ ๓ - ๔ คน ถือพวงมาลัยดอกมะลิสด มาต้อนรับคณะของเรา แล้วนำทางไปยังรถบัสที่มารับ โดยปกติแล้วรถคันนี้นั่งได้ ๔๐ คน แต่ว่าพวกเรามากันทั้งหมดแค่ ๓๒ คนเท่านั้น จึงทำให้นั่งกันแบบหลวม ๆ ค่อนข้างที่จะสบาย แล้วเขาก็พาคณะของเรา เดินทางตรงไปยังร้านอาหารของมื้อกลางวันนี้

เมื่อไปถึงสถานที่ เริ่มเลี้ยวเข้าสู่ตัวห้องอาหาร กระผม/อาตมภาพก็จำได้ว่านี่เป็นโรงแรม Vivanta Colombo Airport Garden Hotel ซึ่งคราวที่แล้วกระผม/อาตมภาพก็มารับประทานอาหารที่นี่เอง เมื่อเข้าไปถึงห้องอาหารของทางโรงแรม เป็นอาหารบุปเฟต์ ตักกันตามสบาย ซึ่งระยะเวลาตอนนี้ประมาณเที่ยงครึ่งของศรีลังกาแล้ว แปลว่าเป็นเวลาบ่าย ๒ โมงของเมืองไทย จึงไม่ต้องแปลกใจว่าญาติโยมบางท่านทำไมรู้สึกหิวได้ขนาดนั้น..!

ครั้นฉันเพลเสร็จสรรพเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็เดินไปดูยังอีกอาคารหนึ่ง เพราะจำได้ว่ามีมุมกาแฟสวย ๆ อยู่ทางด้านนั้น แต่ว่ารถบัสของเรา พอเห็นก็ขับเข้ามาจอดรอ ลักษณะเหมือนกับกดดัน แถมยังไปหาลังไม้มาใบหนึ่ง ให้ทุกคนรองเท้าตอนก้าวขึ้น เนื่องเพราะว่าขาลงมีเสียงบ่นว่าบันไดรถบัสสูงเกินไป ทำให้ลงไม่ถนัด อาจจะเจ็บหัวเข่า หรือข้อเท้าพลิกได้