[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๙ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสบายเป็นอย่างยิ่ง เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าได้นอนเต็มอิ่ม แล้วในขณะเดียวกัน ท่านเจ้าที่สองพี่น้องก็ติดตามดูแลเป็นอย่างดี ชนิดที่ "ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม" อาการเจ็บไข้ได้ป่วย ซึ่งปกติแล้วจะมีไข้ขึ้นทั้งช่วงเช้าและช่วงเย็น ปรากฏว่าเจอเทวานุภาพเข้าไป หายจ้อยไปอยู่ที่ใดก็ไม่ทราบ

กระผม/อาตมภาพเข้าไปตรวจแก้ไขบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือตรวจหาคำผิดอย่างหนึ่ง แล้วขณะเดียวกัน ก็ดูในเรื่องของการเว้นวรรคตอน ตลอดจนกระทั่งคำสันธาน เชื่อมความ ซึ่งบางทีก็ซ้ำซากจนเกินไป

เมื่อตรวจแก้ไขเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว จึงไปล้างหน้า แต่งตัว เก็บข้าวของ ลงไปยังข้างล่าง ปรากฏว่าตะวันกำลังจะขึ้นพอดี แต่ว่าท่านอาจารย์พระมหาสุรชัย วราสโภ, ดร. ป.ธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองน้ำขุ่น รักษาการเจ้าคณะอำเภอเขาชะเมา ได้ออกไปอยู่ที่ริมทะเลก่อนแล้ว คลื่นทะเลซัดแรงมาก

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าไม่ใช่คลื่นทะเลทั่วไป หากแต่นี่คือคลื่นของมหาสมุทรอินเดียเลยทีเดียว บรรดาสัตว์ต่าง ๆ อย่างเช่นนก ทั้งกระแตแต้แว้ด หรือว่าอีแกก็มีมากมาย และไม่กลัวคนเสียด้วย พวกเราจึงหามุมสวย ๆ ถ่ายรูปกันตามอัธยาศัย

อีกครู่ใหญ่ญาติโยมที่ลงมาเช่นกันเริ่มมากขึ้น กระผม/อาตมภาพจึงเปลี่ยนจากการถ่ายภาพ ไปยังห้องอาหารแทน ปรากฏว่าเขาเปิดแล้ว จึงได้ตักเอาข้าวปลาอาหารมา ๑ จาน วางลงบนโต๊ะ สำหรับรับประทานอาหารที่มองเห็นวิวชายทะเล

ครั้นกลับเข้าไปนำเอาของหวานมาถึง ปรากฏว่าจานหายไปจากที่เสียแล้ว.. เมื่อเดินตามหาถึงได้เห็นว่า ทางด้านเจ้าหน้าที่ของบริษัททัวร์ศรีลังกาที่คอยบริการเรานั้น เอาไปซ่อนไว้ให้ บอกว่านกมาเอาไปกิน..! กระผม/อาตมภาพจึงเห็นว่าไส้กรอกหายไป ๑ ชิ้น พร้อมกับแฮม ๒ ชิ้น..! นกที่ว่านี้ก็คือนกราเวน (Raven) หรือที่คนไทยเรียกว่า "อีแก"นั่นเอง