[เถรี]

เมื่อท่านเห็นคณะของเรา ก็ปฏิสันถารทักทายด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส อนุญาตให้พวกเราได้ถวายสังฆทาน แล้วถ่ายรูปกันตามสะดวก จะเป็นรูปหมู่รูปเดี่ยวอย่างไรท่านก็ยินดีทั้งสิ้น พร้อมกับบอกบรรดาสัปปุรุษว่า ให้นำคณะของเราเข้าไปกราบสักการะต้นพระศรีมหาโพธิ์ ยังรั้วภายในอย่างใกล้ชิดได้เลย

เมื่อพวกเราถ่ายรูปเสร็จแล้ว ท่านยังเลี้ยงน้ำชา ซึ่งเป็นชาน้ำผึ้งมะนาว รสชาติดีมากทีเดียว พวกเราเมื่อรบกวนท่านตามสมควรแก่เวลาแล้ว ก็ตรงไปยังต้นพระศรีมหาโพธิ์ แต่ว่าไปถึงตอนประมาณบ่าย ๔ โมงเศษของทางศรีลังกาเท่านั้น ยังมีเวลาเหลืออยู่เกือบชั่วโมง ส่วนหนึ่งตั้งใจว่าจะเดินไปสักการะพระมหาเจดีย์สุวรรณมาลิกะ แต่ปรากฏว่าฝนฟ้าไม่เป็นใจ พรำลงมาเสียก่อน จึงต้องถอยกลับมา ไปร่วมกันสวดมนต์และเจริญพระกรรมฐาน ถวายเป็นพุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา ที่วิหารข้างต้นพระศรีมหาโพธิ์แทน

เมื่อได้เวลา ทางเจ้าหน้าที่ก็นำพวกเรา เฉพาะพระภิกษุสงฆ์ทั้ง ๘ รูป เข้าไปกราบสักการะต้นพระศรีมหาโพธิ์ด้านใน โดยที่คณะญาติโยมทั้งหลายยืนส่งกำลังใจไปร่วมด้วยอยู่ทางด้านนอก

เมื่อกระผม/อาตมภาพและคณะสวด อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบ ลงโลกัสสาติ วางเครื่องสักการะลงปุ๊บ เม็ดฝนก็หยดลงมาทันที พร้อม ๆ กับลมที่พัดกรรโชก ใบโพธิ์ใบใหญ่ตกใหญ่ศีรษะกระผม/อาตมภาพเสียงดังป๊อก..! ก็เลยฉวยโอกาสเก็บขึ้นมา พร้อมกับใบอื่น ๆ อีกหลายใบ นำมามอบให้ญาติโยมข้างนอกแบ่งปันกันไปบูชา แล้วฉวยโอกาสที่เจ้าหน้าที่เผลอ จัดการถ่ายรูปต้นพระศรีมหาโพธิ์ ที่เขาห้ามถ่ายภายในออกมาด้วย

จากนั้นพวกเราก็เดินฝ่าฝนกันเปียกโชกอย่างมีความสุขมาขึ้นรถ มุ่งตรงไปยังที่พักของเราคืนนี้ ก็คือ Aliiya Resort & Spa ที่เมืองดัมบุลละ พลขับรีบทำเวลาจนโดนจับความเร็วปรับไปหลายพันรูปี..! วิ่งมาถึงโรงแรมแห่งนี้ ในเวลาประมาณ ๑ ทุ่มของทางประเทศศรีลังกา ต้องเดินขึ้นบันไดสูงลิบ ลักษณะเหมือนขึ้นไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อที่ไปรับ Welcome Drink และกุญแจห้อง

หลังจากที่ได้กุญแจมาแล้ว ก็มีเจ้าหน้าที่หญิงพากระผม/อาตมภาพ และน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซึ่งพักอยู่ในโซนเดียวกัน เดินไปไกลมาก พร้อมกับแนะนำว่าจะต้องตื่นกี่โมง ? จะต้องไปถึงห้องอาหารกี่โมง ? และจะต้องขึ้นไปห้องอาหารทางเส้นทางไหน ?

เมื่อกระผม/อาตมภาพเข้าห้องพักของตนเองแล้ว ก็มานั่งบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอยู่ในขณะนี้ และหลังจากที่ได้สั่งเอาไว้แล้ว คงจะไม่เหมือนกับเมื่อคืนที่ผ่านมา เนื่องเพราะว่าเมื่อประมาณ ๓ ทุ่มของประเทศศรีลังกา ได้มีนักเลงดีมาทุบประตูเสียงปัง ๆ ๆ เมื่อเปิดออกไปก็เห็นว่ามีพนักงานโรงแรม แบกเอาข้าวปลาอาหารถาดใหญ่มาส่งให้ถึงห้อง เมื่อปฏิเสธไป เขาก็ยังสงสัยว่าทำไมถึงไม่รับประทานอาหารเย็นเหมือนกับคนอื่น ? ขนาดเอามาส่งถึงห้องแล้วก็ไม่รับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ?

กระผม/อาตมภาพจึงปิดประตูใส่หน้าไปเลย..! กะว่าถ้าเคาะซ้ำอีกเมื่อไร จะออกไปจัดการ "เป่ายัน" รอบพิเศษให้ที่ประเทศศรีลังกา.. ดีที่เขาท่าจะรู้ตัวจึงจากไปแต่โดยดี วันนี้ถ้าหากว่ามีมาอีก ทั้งที่กำชับไว้แล้ว ก็คงจะได้ "เป่ายัน" รอบพิเศษที่ประเทศศรีลังกาเป็นแน่แท้..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเราและบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๙ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)