[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ถึงแม้ว่าทางคณะจะอนุญาตให้ตื่นตอน ๗ โมงเช้า แต่กระผม/อาตมภาพก็ยังคงตื่นตี ๒ ของเมืองไทยอยู่ดี จึงได้ทำงานต่าง ๆ ซึ่งสามารถทำผ่านโทรศัพท์มือถือได้เป็นส่วนใหญ่ หลังจากนั้นแล้วก็เจริญภาวนาตามความเคยชินของตนเอง

เพียงแต่สงสัยว่าทำไมเสียงนกเสียงกาถึงได้มากมายนัก จึงเปิดประตูระเบียงออกไปดูข้างนอก แล้วก็ตะลึงไปเล็กน้อย เพราะว่าทางด้านนอกระเบียงนั้น คือป่าดี ๆ นี่เอง มิน่าเล่าว่าทำไมสรรพสัตว์ต่าง ๆ ถึงได้ส่งเสียงกันคึกคักครึกครื้นไปหมด จนกระทั่งภาวนาครบชุดทุกอย่างแล้ว ก็มาส่งงานทางไลน์ เพื่อที่ญาติโยมซึ่งติดตามทางด้านเฟซบุ๊ก หรือว่าเว็บเพจของวัดท่าขนุนอยู่ จะได้รู้ว่าในขณะปัจจุบันนี้กระผม/อาตมภาพทำอะไร ? อยู่ที่ไหนบ้าง ?

ครั้นได้เวลาประมาณตี ๕ ก็วางมือจากงานไปสรงน้ำ ซึ่งโรงแรม Aliiya Resort & Spa นี้ต้องบอกว่าน้ำร้อนนั้น ร้อนถึงขนาดเดือดชงกาแฟได้สบายเลย..! เมื่อเปิดน้ำร้อนใส่อ่าง และเปิดน้ำเย็นผสมได้พอดี แล้วลงไปแช่ ปรากฏว่ากระผม/อาตมภาพเอาแขนไปเฉี่ยวถูกท่อน้ำร้อนเข้า ถึงขนาดไหม้เหมือนอย่างกับไฟลวกเลย..! แสดงว่าน้ำที่ออกมานั้น ถ้าไม่ถึงขนาด ๑๐๐ องศาเซลเซียส ก็อาจจะถึง ๑๑๐ องศาเซลเซียสทีเดียว..!

ครั้นแต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมาทางด้านนอก พร้อมกับกระเป๋าที่เก็บข้าวของทุกอย่างพร้อมมูลแล้ว เพื่อไปเดินดูว่ารีสอร์ตแห่งนี้หน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง ปรากฏว่ารอบข้างนั้นล้วนแล้วแต่เป็นป่า มีหมู่วิหคนกกาเต็มไปหมด โดยเฉพาะส่วนหนึ่งนั้นมีบ้านทาร์ซานที่สร้างอยู่บนต้นไม้ และบ้านดินลักษณะคล้าย ๆ กระต๊อบของชนเผ่าซูลูในประเทศแอฟริกาด้วย

เมื่อถ่ายรูปไปจนพอใจแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินขึ้นไปยังชั้นสอง ซึ่งตัวอาคารเป็นล็อบบี้ ไปถึงปรากฏว่าพบท่านอาจารย์พระมหาสุรชัย วราสโภ, ดร. ป.ธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองน้ำขุ่น รักษาการเจ้าคณะอำเภอเขาชะเมา และท่านพระครูบูรพาวัชราภรณ์รออยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าเป็นเวลา ๖ โมงครึ่ง ตรงกับที่เปิดห้องอาหารพอดี จึงได้เข้าไปหาอาหารที่ตนเองชอบใจหรือว่าถนัดมาฉันเป็นอาหารเช้า