[เถรี]

อีกเรื่องหนึ่งที่เห็นชัดในการไปศรีลังกาครั้งนี้ก็คือ ความที่มีปฏิสัมพันธ์ที่ภาษาอังกฤษเขาว่า connection เรียกภาษาไทยง่าย ๆ อย่างน่าเกลียดว่า "มีเส้น" ทำให้ได้รับความสะดวกสบายเป็นอย่างมาก

เพียงแต่ว่าทางคณะซึ่งนำโดยท่านอาจารย์พระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ป.ธ.๗ เจ้าอาวาสวัดหนองโพ จังหวัดราชบุรี รองเจ้าคณะอำเภอโพธารามนั้น ท่านมีความสนิทสนมกับพระมหานายกะฝ่ายอัสคีรียะมากกว่า ดังนั้น..เมื่อเข้าไปถวายสักการะพระบรมธาตุเขี้ยวแก้ว จึงมีห้องพิเศษให้ ได้รับอนุญาตให้นำรถยนต์เข้าไปจนติดประตูรั้วชั้นในสุดเลย คราวที่แล้วกระผม/อาตมภาพแม้แต่หน้าประตูรั้ว เขายังไม่ให้ใกล้เลย โดนไล่ให้ไปจอดในลานจอดรถ แล้วเดินผ่านประตูเข้าไป ๓ - ๔ ชั้น..!

ท่านทั้งหลายต้องไม่ลืมว่าวัดมัลลิกาวะ ซึ่งประดิษฐานพระบรมธาตุเขี้ยวแก้วนั้นก็คือพระราชวังเก่า สร้างขึ้นโดยเจตนาอย่างหนึ่งก็คือปกป้ององค์ประมุขของประเทศ คือพระมหากษัตริย์ จึงต้องมีกำแพงชั้นแล้วชั้นเล่า มีประตูชั้นแล้วชั้นเล่า เพื่อป้องกันข้าศึกไม่ให้เข้าถึงตัวพระมหากษัตริย์ได้ง่าย

แต่พอไปทางด้านวัดมัลวัตตะ พวกกระผม/อาตมภาพต้องเดินตั้งแต่ถนนซอยเข้าไป ต่างกับครั้งก่อนที่ไปกับคณะคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ของเอ็นซีทัวร์ ที่สามารถเอารถวิ่งเข้าไปจนจอดที่ข้างสำนักงานเลขานุการวัดมัลวัตตะเลย..!

เพราะว่าทางด้านฝ่ายมัลวัตตะนี้ ทางเอ็นซีทัวร์ได้ไปสร้างรูปหล่อสมเด็จพระสังฆราชสรณังกร ขนาดเท่าองค์จริง ดูด้วยสายตาก็ประมาณ ๒ เมตร แล้วก็รูปหล่อหลวงปู่อุบาลี ผู้ไปสืบพระศาสนาสยามวงศ์ในประเทศลังกา จึงทำให้การประสานงานทางด้านมัลวัตตะนั้น ทางเอ็นซีทัวร์มีความสะดวกคล่องตัวกว่า แล้วได้เข้าไปชมแม้กระทั่งที่อยู่อาศัยของหลวงปู่อุบาลีในสมัยนั้นด้วย แต่งานนี้นอกจากต้องเดินเท้าเข้าไปตั้งแต่ถนนซอยแล้ว สถานที่อยู่ของหลวงปู่อุบาลี เขาก็ไม่เปิดให้ดู จึงต้องสรุปว่า "เส้นใครเส้นมัน"..!