[เถรี]

แล้วก็มาตกหนักอยู่กับพระภิกษุสามเณร หลวงปู่ หลวงพ่อ ที่ต้องแบ่งเบาพระราชภาระ เพราะว่าเมื่อได้รับแต่งตั้งมาแล้ว ก็มีคำสั่งกำกับในตราตั้งมาด้วยว่า "ขอพระคุณเจ้าจงรับภาระธุระในพระพุทธศาสนา ระงับอธิกรณ์ เมตตาสั่งสอนอบรม ฯลฯ" ในเมื่อเป็นสิ่งที่ในหลวงท่านขอร้องมา พระเราก็ต้องรับภาระไปโดยปริยาย แต่ให้พระแบกอยู่ฝ่ายเดียวก็ไม่ไหว ต้องได้รับการเห็นชอบ และปฏิบัติตามจากญาติโยมด้วย

โชคดีที่ทองผาภูมิของเรา การเมืองท้องถิ่นโดยเฉพาะในส่วนของเทศบาลตำบลทองผาภูมิและเทศบาลตำบลท่าขนุน ก็คือทั้งฝ่ายค้านและฝ่ายปฏิบัติหน้าที่ เป็นลูกศิษย์หลวงปู่สาย วัดท่าขนุนเหมือนกัน จึงยังพอที่จะมีวัดท่าขนุนให้เป็นที่เกรงใจของทั้งสองฝ่าย อะไรถ้าหากว่าไม่หนักหนาจนเกินไป กระผม/อาตมภาพก็ทำไม่รู้ไม่เห็น แต่ถ้าอะไรส่อไปในแนวแตกแยก บางทีก็ต้องกระตุก เตือนสติกันบ้าง เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่าเป็นภาระของเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันอยู่แล้ว

เพียงแต่ว่าสิ่งที่พวกเราช่วยกันทำไป จะเห็นว่าการช่วยเหลือเรื่องการทำมาหากินของญาติโยมนั้น เป็นภาระที่หนักหนาสาหัสมาก อันดับแรกเลย..การส่งเสริมอาชีพ ถ้าไม่มีตลาดก็ไปต่อไม่ได้ จึงต้องมาเปิดตลาดในวัด จนกระทั่งสร้างร้านค้าชุมชน สร้างตลาดริมแควขึ้นมา

เมื่อมีตลาดให้แล้ว คนไม่รู้จักตลาด ก็ยังต้องทำโครงการเพื่อให้คนรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นโครงการ "วันเสาร์ใส่บาตรตลาดริมแคว ยลวิถีเมืองท่าขนุน" หรือว่าโครงการ "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าไทย นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" แล้วก็มาในปัจจุบันนี้ก็คือ ร่วมมือกับทางเทศบาลตำบลทองผาภูมิ จัดงานถนนคนนั่งยองทองผาภูมิ ที่เพิ่งจะจบลงไป

ดังนั้น..ในเรื่องของการช่วยเหลือญาติโยม ไม่ใช่ว่าเราจะเอาข้าวของไปให้อย่างเดียว ถ้าเราช่วยเหลือเขาให้ทำมาหากินด้วยตนเองได้ จะมีความมั่นคงมากกว่า แต่ขณะเดียวกันก็ต้องช่วยให้ครบวงจรด้วย ไม่เช่นนั้นแล้วญาติโยมไปต่อไม่ได้ สิ่งที่เราทำไปทั้งหมดก็เท่ากับล้มเหลว ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)