[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ เมื่อวานนี้ญาติโยมหลายท่าน กว่าที่จะฝ่ารถติดกลับถึงบ้านได้ก็ค่ำมืดดึกดื่น ต้องบอกว่าเป็นเรื่องปกติของช่วงเทศกาลวันหยุดยาว เพราะว่าคนทั้งหลายก็แย่งกันกินแย่งกันเที่ยว แต่ว่าพวกเรากลับมาปฏิบัติธรรมกัน จะว่าไปแล้ว ถ้าเปรียบไปก็เหมือนผึ้งกับแมลงวัน ต่างคนต่างมีสิ่งที่ชอบของตนเอง ผึ้งก็บินขึ้นที่สูงไปหาน้ำหวานจากดอกไม้ แมลงวันก็บินลงที่ต่ำ หาของเน่าตอมตามวิสัยของตน

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว ก็เป็นการกระทำที่บอกอนาคตของทุกคนได้ ว่าจะมีสุคติหรือว่าทุคติเป็นที่ไป แต่คนส่วนใหญ่ก็มักจะโดนอวิชชา คือความมืดบอดมาบดบัง จนมองไม่เห็นว่าควรที่จะต้องสร้างคุณงามความดีหรือว่ากุศลเอาไว้ เพื่อเป็นเสบียงในการเดินทางข้ามวัฏสงสารของแต่ละคน ดีไม่ดียังไปขัดขวาง หรือว่ากระแนะกระแหน ออกไปในแนวทาง "บูลลี่" คนที่ทำความดีอีกด้วย ถ้าอย่างนั้นก็ต้องได้แต่บอกว่า "ทางใครทางมัน" ใครชอบทางไหนก็เดินไปตามวิสัยของตนเอง

สำหรับวันนี้ ต้องขอแสดงความเสียใจกับชาวญี่ปุ่น ที่เกิดแผ่นดินไหวขนาด ๗.๖ ริกเตอร์ แล้วเกิดสึนามิ ยังดีที่ว่าคลื่นใหญ่ซึ่งเกิดจากแผ่นดินไหวนั้น ชาวญี่ปุ่นคุ้นเคยกันมาตั้งแต่โบราณแล้ว ขนาดชื่อ "สึนามิ" ที่เรารู้จักกันทั่วโลกก็ยังเป็นชื่อจากญี่ปุ่น จึงทำให้สามารถที่จะรับมือได้ทัน เสียหายเฉพาะทรัพย์สินสิ่งของ มีผู้เสียชีวิตน้อยมาก แต่ถ้าหากว่าทรัพย์สินบ้านเรือนเสียหาย ก็ต้องทุกข์ยากลำบากอยู่ดี จึงขอแสดงความเสียใจและเอาใจช่วย ให้ผู้ที่ลำบากเดือดร้อนทุกคน ให้ผ่านพ้นความเดือนร้อนไปในเวลาอันรวดเร็ว

เรื่องของการที่เราสูญเสียทรัพย์สินสิ่งของไปด้วยภัยต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นอุทกภัย (น้ำท่วม) วาตภัย (ลมพายุพัด) โจรภัย (โดนคนแย่งชิง) ตลอดจนกระทั่งภัยด้านอื่น ๆ อีกมาก ล้วนแล้วแต่เกิดจากการที่เราเคยประกอบอทินนาทานมาในอดีต ถ้าหากว่าเป็นพร้อม ๆ กันกลุ่มใหญ่ ส่วนมากในอดีตก็ต้องเคยยกทัพไปปล้นบ้านชิงเมืองคนอื่นเขา

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว ศาสนาพุทธของเรามีคำอธิบายที่ชัดเจนมาก โดยเฉพาะองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนให้เราเชื่อกรรม เชื่อผลของกรรม เชื่อว่าทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง และท้ายที่สุด เชื่อในการตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า