[เถรี]

เรื่องของการปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน ในระยะแรกของเรา การปฏิบัติธรรมเป็นการฝืนตนเองล้วน ๆ เพราะว่ากิเลสทุกอย่างเป็นสิ่งที่เราชอบ และทำมาด้วยความเชี่ยวชาญชำนาญนับชาติไม่ถ้วนแล้ว เมื่อเราจะหาทางหลบหนีกิเลส จึงมักจะโดนดึง โดนถ่วง เพื่อให้อยู่กับกองกิเลสนี้ต่อไป เราท่านถ้าขาดความอดทน ขาดความพากเพียร มีปัญญาไม่พอ โอกาสที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของกิเลสมาร ก็เป็นเรื่องที่ยากอย่างยิ่ง

ระยะแรก ๆ ในการต่อสู้กับกิเลส เรามักจะแพ้ทุกประตู เพียงแต่ขอให้ทุกคนเชื่อมั่นว่าเรามาถูกทางแล้ว ถ้าเพียรสู้ต่อไป เราก็จะมีโอกาสชนะบ้าง ถ้ารู้จักนำการพ่ายแพ้ที่ผ่านมาเป็นบทเรียน แล้วแก้ไขปรับปรุงไปเรื่อย โอกาสที่เราชนะก็มีมากขึ้น ถ้าหากว่าถึงในระดับชนะมากกว่าแพ้ ก็เริ่มเห็นอนาคตแล้ว แต่ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาพากเพียรพยายามต่อไป เพื่อที่จะให้ไม่แพ้อีก

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นเรื่องที่เราทุกคนต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างสูง เนื่องเพราะว่ากิเลสนั้นดึงดูดเราโดยธรรมชาติ ให้หันเข้าไปหา รัก โลภ โกรธ หลง เราต้องการที่จะหลบหนีกิเลส ก็เหมือนอย่างกับเศษเหล็กที่อยู่ใกล้แม่เหล็ก ต้องใช้ความเพียรพยายามจนสุดกำลัง

แต่ถ้าพาตัวออกห่างไปเรื่อย แรงดึงดูดของแม่เหล็กก็จะมีผลน้อยลงไปทุกที จนกระทั่งพ้นเขตดึงดูดของกิเลสได้ เราก็จะไม่วนกลับมาหากิเลส ก็คือเวียนว่ายตายเกิดอีก ซึ่งถือว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งกว่าสิ่งใด เพราะว่าไม่มีชัยชนะอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าการชนะกิเลสอย่างเด็ดขาดอีกแล้ว

ในโอกาสขึ้นปีใหม่ หลายท่านตั้งใจทำในสิ่งที่ดีที่งาม ก็ขอให้ตั้งกำลังใจให้ถูกต้องว่า เราพยายามที่จะปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา ให้มากยิ่งขึ้น เพื่อที่ถึงเวลาแล้ว เราจะได้อาศัยกำลังที่สะสมได้ ไปใช้ในการตัด ละ หนีห่างจากกิเลสไปเรื่อย ๆ จนกว่าที่จะหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)